Κοιτάζω την πατρίδα μου
που αγγίζει ωκεανούς
και βλέπω τον ήλιο
τον κίτρινο
να στέκεται μετέωρος
πάνω στο μαύρο
και το ερυθρό
σαν να ήταν
γαλαζοαίματη
βελανιδιά
που ανήκει
στη μνημοσύνη
κι επιστρέφει
κάθε φορά
που υπάρχει
η ανάγκη
σαν το όπλο
που λάξευες
μέσα στο ξύλο.