Αν οι δικοί μας ήταν τόσο επικίνδυνοι το 1821, ήταν γιατί δεν είχαν τίποτα να χάσουν, αφού είχαν επιλέξει το σωστό σύνθημα: ελευθερία ή θάνατος. Ενώ οι ραγιάδες έχουν να χάσουν τα πάντα, αφού έχουν συμβιβαστεί με τους πάντες. Και γι’ αυτόν τον λόγο οι δικοί μας νίκησαν κι απελευθέρωσαν την πατρίδα μας. Ενώ οι άλλοι έχασαν ακόμα και την αξιοπρέπειά τους, αν αυτή είχε κάποιο νόημα. Μετά από διακόσια χρόνια μερικοί από εμάς αναρωτιούνται ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος τους. Ενώ τα πράγματα είναι απλά όταν δίνεις σημασία μόνο στο κλέος κι όχι στη φήμη, λόγω Ελληνισμού, η ελευθερία σου είναι το πρώτο κριτήριο. Έτσι οι πράξεις σου συμβαδίζουν με την πορεία της. Ο ελληνικός λαός δεν γουστάρει τη σκλαβοσύνη, μόνο που η κοινωνία με τη μάζα της θέλει μόνο την ευτυχία και γι’ αυτόν τον λόγο βλέπουμε καθυστερήσεις στις εξελίξεις. Η ουσία όμως είναι μία, ο Ελληνισμός δεν ανέχεται τα Κατεχόμενα, όπου και να είναι. Έτσι δεν γίνεται ν’ αφήσουμε μια απαράδεκτη κατάσταση να παραμένει ήσυχη. Η επικινδυνότητα του Ελληνισμού, προέρχεται από το γεγονός ότι σέβεται αποκλειστικά τις αξίες και καμιά αρχή. Και κατά συνέπεια το κατοχικό καθεστώς δεν έχει καμία σημασία για μας. Όταν υπάρχει απαράδεκτος θόρυβος αντί του ήχου της καμπάνας, η επίλυση του προβλήματος είναι η ενέργεια. Κι όσοι καταλαβαίνουν ξέρουν τι πρέπει να κάνουν δίχως περαιτέρω εξηγήσεις. Δεν είμαστε εδώ για την αποδοχή της κατοχής και γι’ αυτόν τον λόγο ο Ελληνισμός είναι επικίνδυνος για κάθε βαρβαρότητα. Επιπλέον είμαστε ελεύθεροι εδώ και διακόσια χρόνια, ελεύθεροι γι’ αυτόν τον λόγο και μόνο. Ας μην το ξεχάσουμε λοιπόν, γιατί συνεχίζουμε.