Στην αρχή δεν είχαμε καθόλου πετρέλαιο ούτε φυσικό αέριο. Στη συνέχεια πείστηκαν μερικοί από τους υπεύθυνους ότι τελικά έχουμε προοπτικές για τους υδρογονάνθρακες που υπάρχουν στην ελληνική ΑΟΖ. Μετά έγιναν οι έρευνες της PGS και κανένας πια δεν έλεγε ότι δεν έχουμε τίποτα. Αρχίσαμε τις διαδικασίες για το μεγάλο διαγωνισμό για τα 20 θαλάσσια οικόπεδα αλλά άλλοι είπαν ότι ήταν νωρίς. Ύστερα εκδόθηκε επίσημα ο διαγωνισμός στην εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλοι είπαν ότι ήταν απαράδεκτο δίχως βέβαια να τον έχουν διαβάσει. Εκ των υστέρων ανακοινώθηκε ότι δεν προλαβαίνουν να αλλάξουν τη νομοθεσία λόγω χρόνου λες και δεν μπορούσαν να το προβλέψουν πριν την ανακοίνωση. Τελικά ο μεγάλος διαγωνισμός παραμένει ως έχει παρόλο που αρχικά ήταν εντελώς απαράδεκτος. Και τώρα μιλάμε για παράταση της τελικής ημερομηνίας για να προλάβουν κι άλλες ξένες εταιρείες να υποβάλουν τις αιτήσεις τους με ακριβώς τον ίδιο τρόπο. Η όλη διαδικασία έχει γνωστικό ενδιαφέρον αφού αποδεικνύει ότι ο επίσημος θεσμός δεν είναι παρά μόνο ένα κράτος της ανατροπής αλλά πρέπει να σημειωθεί ότι η ανατροπή αφορά μόνο τα ίδια του τα λόγια. Πιο πρακτικά, η αντιδραστικότητα του κομματικού πλαισίου σταματά εκεί που αρχίζει η υψηλή στρατηγική της Ελλάδας. Με άλλα λόγια, μετά από πολλές αλλαγές γίνεται ακριβώς αυτό που είχε αποφασίσει η Ελλάδα από την αρχή. Έτσι γίνεται κατανοητό σε όλους ότι το μόνο που έχει σημασία δεν είναι το κράτος της ανατροπής αλλά η ενέργεια του λαού αφού η Ελλάδα του μέλλοντος θα έχει ΑΟΖ και υδρογονάνθρακες.