11 Novembre 1951

Cher monsieur,

Bien sûr, je lirai avec plaisir votre tryptique, et d’ailleurs tout ce que vous voudrez bien me communiquer. En insistant l’autre soir sur ma critique principale je ne vous ai pas assez dit que votre Sacher Masoch m’avait vraiment intéressé, dans le sens plein du mot. J’ai lu votre essai dans le Janus qu’on vendait à l’entracte. Que vous dire ? Tout ce qui aujourd’hui est censé représenter la vie et la chair me paraît mort et décharné. Je suis à contre-temps, contre un certain usage de mon temps, obstinément. Je peux, naturellement, me tromper. Mais c’est un fait que je ne travaille et ne vis que pour une renaissance – que nous ne verrons pas, mais qui est seule à m’intéresser.

Mais ceci n’est dit qu’en passant. Si vous déposiez votre texte à mon nom, à la NRF, si vous me laissiez ensuite une quinzaine de jours, je pourrai vous en parler ensuite avec, si vous le permettez, la sincérité des camarades.

votre Albert Camus

11 Νοεμβρίου 1951

Αγαπητέ Κύριε,

Και βέβαια, θα διαβάσω με ευχαρίστηση το τρίπτυχο σας, και επίσης ό,τι θα θέλατε να μου κοινοποιήσετε. Επιμένοντας το άλλο βράδυ πάνω στην κύρια μου κριτική, δεν σας είπα αρκετά ότι ο Sacher Masoch σας μου προκάλεσε πραγματικό ενδιαφέρον, με όλη τη σημασία της λέξης. Διάβασα το δοκίμιό σας στο Janus¹ που πουλούσαν στο διάλειμμα. Τι να σας πω; Όλα όσα σήμερα υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύουν τη ζωή και τη σάρκα μού φαίνονται νεκρά και ισχνά. Είμαι παράκαιρος, εναντίον κάποιας χρήσης του χρόνου μου, ισχυρογνωμόνως. Μπορεί, φυσικά, να λανθάνομαι. Όμως είναι γεγονός ότι εργάζομαι και ζω μόνο και μόνο για κάποια ανάσταση – που δεν θα δούμε μα που είναι η μοναδική που μ’ ενδιαφέρει.

Μα αυτό ειπώθηκε στο παραταύτα. Αν αφήσετε το κείμενό σας σε όνομά μου, στην NRF², κι αν μου δώσετε ύστερα ένα δεκαπενθήμερο, θα μπορέσω να σας πω την άποψή μου, αν το επιτρέπετε, με την ειλικρίνεια των συντρόφων.

Ο δικός σας Αλβέρτος Καμύ

1. Janus : Περιοδικό
2. Nouvelle Revue Française : Νέο Γαλλικό Περιοδικό