Τόσα χρόνια κυριαρχούσε η σιωπή.
Αυτός ήταν ο στόχος της γενοκτονίας.
Και κανείς δεν τολμούσε να μιλήσει.
Όλοι φοβόντουσαν να πεθάνουν.
Μέχρι που ήρθαν οι Δίκαιοι.
Τότε όλα άλλαξαν.
Γιατί αυτοί προκαλούσαν δέος και στους γενοκτόνους.
Τότε άρχισε η κραυγή της ιστορίας.
Και κανείς από τους ένοχους δεν το άντεχε.
Γιατί ήξεραν ότι θα καταδικαστούν για τα εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας.
Η αθωότητα είχε πια μια φωνή.
Και αυτή ήταν δίκαιη.
Τίποτα δεν θα ήταν τυφλό.
Οι Δίκαιοι με τις αξίες τους δεν ξεχνούσαν τίποτα.
Και δεν αποδέχονταν καμία δικαιολογία.
Κάθε κατηγορούμενος θα καταδικαζόταν.
Όχι λόγω εκδίκησης μα λόγω δικαιοσύνης.
Ένας λαός δεν μπορούσε να ήταν απλώς θύμα.
Δεν είχε γεννηθεί γι’ αυτόν τον λόγο.
Κι ο πολιτισμός του δεν θα έσβηνε
επειδή το θέλησαν γενοκτόνοι.
Η βαρβαρότητα δεν θα κέρδιζε.
Το ήξερε.
Τώρα το μάθαιναν και τα θύματα.