Όταν δέχεσαι πολιορκία δεν πρέπει να βιαστείς να περάσεις στην αντεπίθεση. Πρέπει να παραμείνεις σε ετοιμότητα, για να δώσεις σκληρή μάχη, να υποδεχτείς με το δικό σου τρόπο, με τη δική σου άμυνα κι αφού δεχτείς την επίθεση, βλέποντας τα ελαττώματά της, περνάς στην αντεπίθεση την κατάλληλη στιγμή, γιατί μόνο τότε θα έχει νόημα, διότι η ανθεκτικότητα είναι το χαρακτηριστικό που θα είναι απαίτηση για να λειτουργήσει αποτελεσματικά και θετικά, δηλαδή με ελαχιστοποίηση του κόστους. Η διαπραγμάτευση χρησιμοποιεί αυτές τις τεχνικές όταν είναι έντονο το πλαίσιο και κρίσιμη η κατάσταση. Έτσι είναι προτιμότερο να υπάρχει μια ασάφεια στις τελικές κινήσεις σου, γιατί αλλιώς είναι προβλέψιμες και αντιμετωπίσιμες από τον άλλον. Και σε στρατηγικό επίπεδο αυτό είναι τεράστιο λάθος. Η χρήση του δημοψηφίσματος δεν είναι ένα νομικό διάβημα μόνο, αλλά κι ένα τέχνασμα που μπορεί να αξιοποιηθεί κατάλληλα για να μετατραπεί εκ των υστέρων και ως στρατήγημα. Αυτό, όμως, είναι θέμα χρόνου και το timing είναι πολύ σημαντικό. Η βιασύνη δεν έχει νόημα. Πρέπει ορθολογικά να εξετάσεις τις στρατηγικές συμπεριφορές για να ενεργοποιήσεις πολιορκητική αντίσταση, έτσι ώστε να εμφανιστεί ένα κέρδος του τύπου Pareto σε σχέση με Nash.