Αλέξανδρος : Ήρθε και πάλι ο άλλος.
Αχιλλέας : Το ξέρω. Χρόνος. Τον έστειλα εγώ.
Αλέξανδρος : Μα γιατί; Σιωπή. Η φυλακή δεν σου αρκεί;
Αχιλλέας : Παλιά δεν ήξερα τι είναι ελευθερία.
Αλέξανδρος : Και τώρα που ξέρεις, χάνεις τον χρόνο σου με μένα.
Αχιλλέας : Τώρα ξέρω ότι ανήκεις στον χρόνο μου. Χρόνος. Και πρέπει να γράψω για σένα.
Αλέξανδρος : Για μένα ή για την ξεχασμένη μου αλληλογραφία;
Αχιλλέας : Δεν είναι το ίδιο;
Αλέξανδρος : Δεν ξέρω. Χρόνος. Μπορεί με την πάροδο του χρόνου να έγιναν το ίδιο.
Αχιλλέας : Κάθε επιστολή σου είναι ένα κομμάτι ζωής.
Αλέξανδρος : Τώρα όμως που κομμάτιασαν τη ζωή μου… Τι περιμένεις από μένα;
Αχιλλέας : Μόνο με τα κομμάτια του παρελθόντος δημιουργούμε το μέλλον.
Αλέξανδρος : Έζησα τόσα πολλά!
Αχιλλέας : Και πέθαναν τόσα λόγια… Διάβασα τι έκανες για το ταχυδρομείο μας.
Αλέξανδρος : Θα είσαι ο μόνος…
Αχιλλέας : Όχι, είναι και ο άλλος.
Αλέξανδρος : Στη Σάμο, ήταν δύσκολα τα πράγματα. Δεν μπορείς να φανταστείς με τι τεχνάσματα έπρεπε ν’αντισταθούμε στις κινήσεις της γραφειοκρατίας της αυτοκρατορίας.
Αχιλλέας : Ευτυχώς είχες και τον Στέφανο.
Αλέξανδρος : Του χρωστάει πολλά η Ηγεμονία.
Αχιλλέας : Όταν διαβάζω την αλληλογραφία, έχω την εντύπωση ότι όλη η Ηγεμονία ήταν δύο άνθρωποι και μόνο.
Αλέξανδρος : Δύο δεν είστε κι εσείς;
Αχιλλέας : Έχεις δίκιο.
Αλέξανδρος : Είμαστε πάντα μόνοι… Χρόνος. Άρα όταν βρίσκουμε τον άλλο, είμαστε αρκετοί για το έργο.
Αχιλλέας : Οι δικοί μας είναι πάντα λίγοι.
Αλέξανδρος : Όταν γίνονται πολλοί, να μην τους εμπιστεύεσαι.
Αχιλλέας : Παρατήρηση;
Αλέξανδρος : Συμβουλή.
Αχιλλέας : Έπιασα το μήνυμα.
Αλέξανδρος : Καλώς. Χρόνος. Διότι ξέρεις;
Αχιλλέας : Τι πράγμα;
Αλέξανδρος : Αυτές τις συμβουλές τις δίνουμε μόνο μια φορά.
Αχιλλέας : Τι γίνεται τη δεύτερη;
Αλέξανδρος : Έχεις πεθάνει μετά την πρώτη.
Αχιλλέας : Θα προσπαθήσω να μην πεθάνω.
Αλέξανδρος : Αν πεθάνεις κι εσύ, μπορεί να πεθάνω μια δεύτερη φορά.
Αχιλλέας : Το ξέρω, μου το είπε ο άλλος. Σιωπή.
Γιάννης : Αυτό ονειρεύτηκες;
Αχιλλέας : Αυτό θυμάμαι τουλάχιστον.
Γιάννης : Είναι αρκετό.
Αχιλλέας : Τι εννοείς;
Γιάννης : Ο Αλέξανδρος σού δίνει διπλές συμβουλές.
Αχιλλέας : Στη φυλακή ακούμε μόνο μια συμβουλή.
Γιάννης : Τότε ξέρεις τι πρέπει να κάνεις…
Αχιλλέας : Ναι. Χρόνος. Ν’ αποδράσω!