Αν θεωρήσουμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση με τα 28 κράτη-μέλη είναι το στρατηγικό πλαίσιο, τότε η Ευρωομάδα με τα 19 κράτη-μέλη είναι το επιχειρησιακό και οι υπουργοί οικονομικών της Ευρωζώνης το τακτικό. Αν και το πρόβλημα έχει εντοπισθεί σε τακτικό επίπεδο έχει επιπτώσεις και στα άλλα δύο. Απλώς οι διαπραγματεύσεις όσο γίνονται σε πιο χαμηλό επίπεδο τόσο το καλύτερο, διότι παραμένουμε στο πρακτικό και μπορούν να βρεθούν λύσεις τοπικές σε διάφορους τομείς, για να εξασφαλισθεί το θέμα της αξιοπιστίας ως προς τις αποφάσεις της Ελλάδας για τις εφαρμογές σε νομοθετικό πεδίο δράσης. Η μεγάλη ιδέα δηλαδή αυτό που δείχνει η μεγάλη εικόνα είναι το θέμα της πολιτικής απόφασης. Διότι αυτή παίζει ένα κυρίαρχο ρόλο ως στοιχείο καταλυτικό που διαμορφώνει την όλη κατάσταση αν και είναι φαινομενικά, ένα έμμεσο δεδομένο. Όμως η σταθερότητα και η ανθεκτικότητα του είναι βαρυσήμαντες γιατί βασίζονται πάνω στη στρατηγική κι όχι μόνο στην οικονομία. Πράγμα που σημαίνει πρακτικά ότι με αυτό μπορούμε να βρούμε ένα μονοπάτι επίλυσης του οικονομικού προβλήματος. Είναι λοιπόν σημαντικό ν’ αντιληφθούμε ότι μετά από αυτό το στάδιο που εμφανίζεται όλο και πιο ξεκάθαρα, η οικονομική λύση έχει ως υπόβαθρο την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Η Ευρωομάδα από την πλευρά της ως ενδιάμεσο στάδιο έρχεται να ενισχύσει τη θετική τάση που υπάρχει στα οικονομικά. Λειτουργεί έτσι ως ασπίδα της προς τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Διότι αποτελεί τον πυρήνα της και αν αυτός είναι θετικός ως προς την επίλυση, τότε θα παρασύρει και τα άλλα κράτη μέλη που θα ακολουθήσουν την γενική κατεύθυνση. Υπάρχουν τώρα συσχετισμοί μεταξύ των αποφάσεων που θα παρθούν και των νόμων που θα ψηφιστούν από την πατρίδα μας. Η τακτική της Ευρωομάδας είναι να μεταφέρει τις διαπραγματεύσεις σε υλοποιήσεις που δείχνουν έμπρακτα τη διάθεση, αλλά και τις πράξεις του καθενός.