Έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι αυτοί που θέλουν να μας πείσουν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι απλώς μια οικονομική κοινότητα που παίζει μόνο ένα ελεγκτικό ρόλο, να ενοχλούνται όταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παίρνει όλο και περισσότερο πολιτικές πρωτοβουλίες για να βοηθήσει οικονομικές καταστάσεις. Δεν μπορείς από τη μία να κατηγορείς της Ευρωπαϊκή Ένωση να είναι απλώς ένας οικονομικός θεσμός χωρίς καμιά πολιτική διάσταση κι από την άλλη να την κατηγορείς ότι έχει ένα πολιτικό χαρακτήρα. Στην πραγματικότητα από την αρχή έχουν αναλύσει λανθασμένα όλη την εξέλιξή της. Όταν μια ένωση θέλει να είναι καθαρά οικονομική, δεν αρχίζει με μια συμφωνία που αφορά τον άνθρακα και τον χάλυβα αμέσως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Επί της ουσίας, η Ευρωπαϊκή Ένωση άρχισε με στρατηγική και ενέργεια. Σαν να είναι σίγουρη ότι θα μπορέσει ν’ αντισταθεί στην Αμερική και την τότε Σοβιετική Ένωση. Στη συνέχεια μόνο πέρασε στην οικονομία και ακόμα πιο μετά στο νομισματικό θέμα. Τώρα από το 1957 έχει ωριμάσει και βλέπει το πολιτικό στοιχείο ως απαραίτητο πια. Και μάλλον είναι αυτό που ενοχλεί αυτούς που θέλουν να την βλέπουν μόνο ως οικονομική προέκταση. Διότι Ευρωπαϊκή Ένωση είμαστε κι εμείς οι Έλληνες.