Πράξη ΙΙ

Η σκηνή ανοίγει σ’ ένα  καφέ στην πλατεία Πλατάνου. Το πέτρινο δάπεδο έχει βραχεί προσπαθώντας  για να αναζωογονήσει  τους  λίγους  ανθρώπους που κάθονται στα τραπέζια, προστατευμένοι από τον ήλιο κάτω από τη σκιά του πλάτανου των εκατό χρόνων. Γύρω από τη σκηνή γλάστρες λουλουδιών και  βασιλικού αρωματίζουν την ατμόσφαιρα. Όλα φαίνονται ήσυχα και γαλήνια … Στο κέντρο της σκηνής, βλέπουμε τη Ρόζα που  κρατάει το χέρι του Αλέκου.

Αλέκος

Νομίζω ότι ήμουν πάρα πολύ σκληρός μαζί της …

Ρόζα

Αυτό δεν είναι αλήθεια. Είχες δίκιο που της μίλησες έτσι. Χρόνος. Δεν είχε το δικαίωμα να σου το ζητήσει αυτό.

Αλέκος

Και όμως, αυτή η ιδέα πέρασε από το μυαλό μου.

Ρόζα,με  ένα πολύ μαλακό τόνο σαν να ήθελε να του  αλλάξει τις ιδέες.

Το ξέρω,  Αλέκο. Σιωπή. Τώρα, όμως, η ζωή συνεχίζεται.

Αλέκος, με ένα αφηρημένο τόνο

Ναι, η ζωή συνεχίζεται …

Ρόζα

Σε έχει ανάγκη, Αλέκο. Δεν έχει άλλον από σένα.

Αλέκος

Το βλέμμα του Αλέκου παρασύρεται  από την παρουσία ενός παιδιού που περνά μέσα από τη σκηνή. Φαίνεται χαρούμενο που ξετυλίγει αργά ένα χαρτί για  να φάει την καραμέλα που  περιέχει. Στη συνέχεια κάθεται στην άκρη  της σκηνής.

Φαίνεται τόσο χαρούμενο…

Ρόζα, έκπληκτη

Ποιος;

Αλέκος, δείχνοντας το με το βλέμμα

Το αγόρι … Σιωπή. Η ευτυχία είναι τόσο απλή μερικές φορές.

Ρόζα, στρεφόμενη προς τον Αλέκο

Ναι, αλλά όχι για όλους!

Αλέκος

Και γιατί Ρόζα; Χρόνος. Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στο αγόρι και τον Μάρκο;  Ούτε η ευγένεια, ούτε η αθωότητα! Σιωπή. Η μόνη διαφορά είναι ο θάνατος. Ο άδικος  θάνατος του Μάρκου.

Ρόζα

Όλα είναι θέμα χρόνου … Άφησε το αγόρι λίγα χρόνια ακόμα και η αθωότητά του θα είναι επίσης ένοχη και θεωρημένη όπως ένα έγκλημα..

Αλέκος

Και πώς μπορείς να το αντέχεις αυτό;

Ρόζα

Εγώ δεν το αντέχω, το ζω.

Αλέκος

Δεν θέλω αυτή τη ζωή!

Ρόζα

Αλέκο. Χρόνος. Κοίτα με, Αλέκο. Κι εγώ επίσης, σε έχω ανάγκη.

Αλέκος, παίρνοντας το χέρι της

Το ξέρω, Ρόζα, γι ‘αυτό είμαι εδώ.

Ρόζα

Όχι, αν είσαι εδώ, είναι για τους άλλους, για  να βοηθήσεις τους άλλους. Σιωπή.

Από την άκρη της σκηνής, βλέπουμε τον Βασίλη που κατευθύνεται προς  τον Αλέκο, γεμάτος αγωνία.

Βασίλης

Αλέκο, φτάνουν …

Αλέκος

Σε πόσο καιρό;

Βασίλης

Μερικές στιγμές,… μετά βίας…

Αλέκος απευθυνόμενος προς τους άλλους

Διαλυθείτε! Σ ‘αυτά τα λόγια, όλοι οι άνθρωποι σηκώνονται και φεύγουν. Προς τον Βασίλη. Πάρ’την μαζί σου.

Ρόζα

Δεν θέλω. Θέλω να μείνω, εδώ, μαζί σου.

Γέρνει προς το μέρος του, αλλά εκείνος την απομακρύνει  τρυφερά.

Αλέκος

Όχι! Είναι άχρηστο και επικίνδυνο. Δεν πρέπει να μας δουν μαζί. Στο  Βασίλη. Γρήγορα, Βασίλη!

Ο Βασίλης παίρνει τη Ρόζα από το χέρι. Απομακρύνονται γρήγορα. Ταυτόχρονα, στην άλλη άκρη της σκηνής, ακούμε τον ήχο από τις  μπότες που χτυπούν  το έδαφος με ρυθμό. Αμέσως μετά, με μια πολύ αυστηρή στολή,εμφανίζεται στη σκηνή, ο Αρχηγός της Ασφάλειας ο οποίος συνοδεύεται από τσιράκια ένοπλα. Ο Αλέκος κάνει σαν να μην τους βλέπει.  Κάτω από τις οδηγίες του αρχηγού τους, οι αστυνομικοί  περιβάλλουν τη σκηνή.

Αρχηγός της Ασφάλειας

Ο χρόνος σας είναι πολύτιμος τώρα … Και όμως, τον περνάτε εδώ …

Αλέκος

Αντίθετα, εσείς, εσείς δεν χάσατε τον δικό σας!

Αρχηγός της Ασφάλειας

Τι θέλετε να πείτε;

Αλέκος, με ειρωνικό τόνο

Το κάλεσμα του καθήκοντος, σας υποχρεώνει  να εργάζεστε ακούραστα …

Αρχηγός της Ασφάλειας

Η κοινωνία χρειάζεται ανθρώπους που την υπηρετούν και δουλεύουν για αυτήν και όχι …

Αλέκος, διακόπτοντάς τον

Περιθωριακούς! Σιωπή. Η κοινωνία  σας είναι ένα κενό φύλλο χωρίς περιθώρια. Εν ολίγοις, το τίποτα!

Αρχηγός της Ασφάλειας

Η κοινωνία μας βασίζεται  στην τάξη για  να υπερασπίζεται τους πολίτες της.

Αλέκος

Η υπεράσπιση  τίνος; Ή μάλλον ποίου;

Αρχηγός της Ασφάλειας

Ό, τι είναι επιβλαβές!

Αλέκος

Όπως η μουσική και η αδελφοσύνη;

Αρχηγός της Ασφάλειας

Όπως τα ανατρεπτικά τραγούδια που διαφθείρουν τη νεολαία. Όπως οι μυστικές εταιρείες που συνωμοτούν κατά της κυβέρνησης.

Αλέκος

Είναι οι ενέργειές σας είναι που οδηγούν σε εξέγερση, όχι τα τραγούδια της ψυχής μας! Χρόνος. Αλλά εσείς δεν έχετε ψυχή! Δεν θέλετε, δείχνοντας τα τσιράκια,  παρά μόνο ανθρώπους του χεριού! Είστε το δεξί χέρι του διαβόλου!

Αρχηγός της Ασφάλειας

Μετρήστε τις λέξεις σας, διαφορετικά  θα μπορούσε να σας κοστίσει! Σιωπή. Στη συνέχεια, με σαρδόνιο τόνο. Ξέχασα ότι είστε ήδη καταδικασμένος!

Αλέκος

Δεν έχω, λοιπόν,  τίποτα να χάσω!

Αρχηγός της Ασφάλειας

Μην το λέτε  αυτό! Χρόνος. Νομίζω πως μόλις χάσατε ένα φίλο σας πολύ αγαπημένο. Πιστέψτε  ότι είμαι ειλικρινά λυπημένος για αυτό! Ο Αλέκος σηκώνεται έξαλλος, αλλά τα τσιράκια την ίδια στιγμή  σφίγγουν τον  κύκλο τους γύρω του. Απτόητος, ο αρχηγός της Ασφάλειας συνεχίζει. Μου φαίνεται τώρα ότι σπαταλώ τον πολύτιμο χρόνο σας. Γι ‘αυτό σας αφήνω  στις σκέψεις σας.

Αλέκος

Θα ζήσουμε, ακόμα κι αν είμαστε φτωχοί!

Αρχηγός της Ασφάλειας

Δεν έχω καμία αμφιβολία, αλλά για πόσο καιρό. Αυτό είναι το ερώτημα. Χρόνος. Μόνο που  είστε ένας έντιμος άνθρωπος, λοιπόν θα ειδωθούμε σύντομα. Φεύγει, ακολουθούμενος από τα τσιράκια του, αλλά  την τελευταία στιγμή, γυρίζει προς τον Αλέκο. Μην ξεχάσετε το λόγο σας!

Φεύγει χωρίς να περιμένει απάντηση, με ένα χαμόγελο.

Αλέκος, μόνος

Ήλιε της δικαιοσύνης, γιατί έχεις  εγκαταλείψεις τη χώρα μας; Χρόνος. Γιατί την άφησες  στα χέρια εκείνων που μισούν τους ανθρώπους;  Χρόνος. Γιατί μας καταδίκασες να ζούμε μέσα  στο σκοτάδι; Ο Μάρκος πέθανε για το τίποτα. Δεν δέχτηκες  τη θυσία μου! Δεν δέχτηκες  ότι θα πέθαινα  γι ‘αυτούς! Χρόνος. Γιατί; Σιωπή.

Όλα τα αδέλφια τους επιστρέφουν στη σκηνή και μαζί τους, ο Βασίλης ο οποίος έχει επιστρέψει.

Θανάσης

Το σχέδιο λειτούργησε τέλεια. Δεν κατάλαβαν τίποτα απολύτως

Άρης

Αυτός είναι, έτσι δεν είναι;

Αλέκος

Ναι! Τώρα, είμαι σίγουρος.

Μιχάλης

Σε αυτή την περίπτωση η θανάτωσή μας  έχει προγραμματιστεί.

Άρης

Δεν θα μας πιάσουν εύκολα!

Θανάσης

Τώρα που γνωρίζουμε αυτόν που έδωσε τη διαταγή, θα δράσουμε αναλόγως.

Αλέκος

Αν θέλουμε να σώσουμε τους αδελφούς μας, εμείς πρέπει να τον εκμεταλλευτούμε.

Μιχάλης

αλλά πώς Αλέκο; Είναι συνεχώς περικυκλωμένος από τα τσιράκια του.

Αλέκος

Είναι πολύ σίγουρος για τον εαυτό του. Αυτό είναι μια αδυναμία!

Άρης

Θα πρέπει να τον αιφνιδιάσουμε τη στιγμή που  δεν το περιμένει.

Θανάσης

Δεν θα είναι δύσκολο, αισθάνεται σαν το σπίτι του λες και  ολόκληρη η χώρα του ανήκει.

Αλέκος

Υπάρχει μόνο ένα μέρος όπου αισθάνεται περισσότερο σαν το σπίτι του …

Μιχάλης

Για ποιο μέρος θέλεις να πεις;

Αλέκος

Για την Ασφάλεια!

Βασίλης

Μα έχεις τρελαθεί εντελώς, Αλέκο! Δεν υπάρχει χώρος περισσότερο προστατευμένος από αυτόν  σε όλη την Ελλάδα.

Αλέκος

Ακριβώς, Βασίλη. Κανείς δεν θα το περιμένει εκεί.

Θανάσης

Κανείς, επειδή είναι αδύνατον να διεισδύσει.

Αλέκος

Είναι αλήθεια, κανείς δεν μπορεί να διεισδύσει εκτός και αν προσκληθεί. Χρόνος. Και η πρόσκλησή  μου εξακολουθεί να ισχύει!

Μιχάλης

Ο Βασίλης έχει δίκιο, είσαι τρελός, Αλέκο. Αυτό δεν είναι μια πρόσκληση, είναι η καταδίκη σου σε θάνατο. Χρόνος. Θέλεις να ριχτείς  στο στόμα του λύκου …

Άρης, σκεπτικός

Αυτό είναι επικίνδυνο, είναι αλήθεια, αλλά αυτό δεν είναι ηλίθιο. Εκεί, δεν θα υπάρχουν γύρω του οι φρουροί του και θα είναι ευκολότερο να προσεγγιστεί.

Θανάσης

Άρη, μιλάς έτσι γιατί δεν έχεις  δει ποτέ τις εγκαταστάσεις της Ασφάλειας. Είναι ο θάνατος που βασιλεύει εκεί πέρα.

Αλέκος

Είναι καιρός να επικρατήσει η δικαιοσύνη!

Άρης

Θα πάμε μαζί!

Αλέκος

Δεν έχω  πρόσκληση παρά μόνο για ένα άτομο, Άρη!

Άρης

Θα κανονίσω να έχουμε ακόμα μία, για μένα επίσης …

Μιχάλης

Είστε ο ένας πιο τρελός από τον άλλο! Αυτή η ιδέα είναι μία τρέλα.

Αλέκος

Είναι όμως η μόνη μας ευκαιρία να πετύχει.

Μιχάλης

Έχετε μία ιδιόμορφη  θέαση  των πραγμάτων:  σου έδωσαν  δύο ημέρες αναστολή και σκέφτεσαι αυτό λες και οι  δύο ημέρες της ζωής, σε καταδικάζουν σε  θάνατο και βλέπεις εκεί μια πιθανότητα..

Αλέκος

Είναι απλό όμως, Μιχάλη. Η επιθυμία μας είναι ικανή  να μετατρέψει τα γεγονότα. Χρόνος. Για την πραγματοποίηση αυτού του σχεδίου, θα πρέπει να  οπλιστείτε.

Μιχάλης, με ένα διαφορετικό τόνο

Όσον αφορά τα όπλα, το αναλαμβάνω εγώ!

Άρης

Σας ευχαριστώ, Μιχάλη, ήξερα ότι θα μπορούσαμε να βασιστούμε πάνω σου.

Μάνος

Είμαι μαζί σου, Μιχάλη. Θα επιστρέψουμε σε μια ώρα … Αναχωρούν επί τόπου.

Άρης

Από την πλευρά μου, πρέπει  να διευθετήσω κάποιες υποθέσεις. Δεν θα αργήσω. Χρόνος.

Θανάσης

Θα χρειαστείς  χωρίς αμφιβολία και εμένα  σε αυτές τις υποθέσεις.

Άρης

Αλέκο, τι ώρα σκοπεύεις να επιστρέψεις στην Ασφάλεια;

Αλέκος

Την Κυριακή το βράδυ …

Άρης

Καλά! Φεύγουμε, Θανάση… Φεύγουν κι αυτοί.

Αλέκος, απευθυνόμενος προς τον Βασίλη

Πρέπει να σου μιλήσω, Βασίλη.

Βασίλης

Σ’ ακούω …

Αλέκος

Πεθαίνοντας, ο Μάρκος μου εμπιστεύτηκε τον μπαγλαμά του …

Βασίλης

Ένα πολύ όμορφο όργανο.

Αλέκος

Ακριβώς, για να είναι όμορφο, πρέπει να το παίζει κάποιος, το ξέρεις καλά. Κι εσύ είσαι ο καλύτερος παίκτης μπαγλαμά …

Βασίλης, διακόπτοντάς τον

Μετά τον Μάρκο!

Αλέκος

Είναι αλήθεια! Μόνο εσύ, είσαι  ακόμα ζωντανός και η  μουσική του Μάρκου πρέπει να ζήσει. Έτσι πριν φύγω για την Ασφάλεια, θα σου τον εμπιστευτώ.

Βασίλης

Δεν μπορώ να το δεχτώ, Αλέκο. Σου ανήκει …

Αλέκος

Δεν αποδέχεσαι  ένα δώρο, το δέχεσαι! Χρόνος. Ο μπαγλαμάς του Μάρκου  πρέπει να ζήσει.

Βασίλης

Θα τον κάνω να ζήσει, Αλέκο, στο υπόσχομαι!

Σκοτάδι.

Βρισκόμαστε στο ίδιο σημείο με τον ίδιο φωτισμό, αλλά ο Αλέκος αυτή τη φορά είναι μόνος.

Αλέκος

Η ζωή μας είναι χτισμένη στην άμμο. Αλλά αυτή την άμμο την χαϊδεύει η θάλασσα μας ακούραστα για αιώνες και αιώνες. Κάθε κίνηση μας είναι ένας κόκκος άμμου χωρίς σημασία. Κι όμως, το σύνολο  ενωμένο από τη θάλασσα, γίνεται η ακτή της πατρίδα μας. Και είναι σε αυτή την ακτή, στην άκρη του ουρανού και της θάλασσας, που έχουν γεννηθεί οι άνθρωποι  αυτής της γης, οι πατέρες και οι μητέρες μας. Είμαστε τα παιδιά αυτής της άμμου. Σιωπή. Πώς θα ήθελα να βρισκόμουν πάνω σε αυτή την άμμο, κάτω από τα πεύκα, για να ακούσω τα τραγούδια των τζιτζικιών  που σημάδεψαν την παιδική μου ηλικία. Πώς αυτές οι σπάνιες στιγμές ηρεμίας μου λείπουν τώρα που  ο χρόνος έχει διασταλθεί για να καλύψει τις μνήμες του παρελθόντος. Χρόνος. Μάρκο, πού είσαι αδελφέ μου; Πού ‘ναι τα χρόνια τα παλιά, τα ωραία χρόνια μας που δαγκώναμε τον  ήλιο; Σιωπή. Στη συνέχεια, αλλάζοντας τον τόνο του. Είδες  τι έκαναν, Μάρκο; Χρόνος. Ο Άρης και ο Θανάσης  έσκισαν  τη σημαία του μιάσματος! Με πρόκληση! Όχι ενάντια της κυβέρνησης, αλλά ενάντια στον ίδιο το θάνατο! Χρόνος. Τώρα, ο Άρης έχει προσκληθεί και ο ίδιος! Σιωπή. Ο Άγγελος μπαίνει  για πρώτη φορά στη σκηνή προς το τέλος του μονολόγου, αλλά ο Αλέκος δεν τον βλέπει παρά  τώρα. Άγγελε!

Ο Αλέκος σηκώνεται, πηγαίνει να τον συναντήσει και να τον αγκαλιάσει. Ο Άγγελος κάνει το ίδιο. Χρόνος.

Άγγελος

Έμαθα για τον  Μάρκο …

Αλέκος

Ο αδελφός μας είναι νεκρός! Χρόνος. Είναι ο αρχηγός της Ασφάλειας που διέταξε τη δολοφονία του …

Άγγελος

Πρέπει να τον εκδικηθούμε!

Αλέκος

Αυτό δεν είναι εκδίκηση, είναι το πρέπον ! Χρόνος. Το πρέπον της μνήμης!

Άγγελος

Η μνήμη δεν έχει σχέση, Αλέκο. Ο Μάρκος ήταν ένας τραγουδιστής και τίποτα περισσότερο …

Αλέκος

Μόνο το τραγούδι του Μάρκου ήταν μια καταγγελία. Τραγουδούσε  την αδικία του κόσμου από την παιδική ηλικία μας.

Άγγελος

Είναι το σφάλμα του σε αυτή την καταραμένη κοινωνία που δεν μας θέλουν! Χρόνος. Κανείς δεν ήρθε να τον βοηθήσει!

Αλέκος

Η κοινωνία δεν παράγει τη δειλία! Ζει από αυτή! Χρόνος. Θέλει μόνο άτομα πειθήνια. Σιωπή. Δεν μας θέλει, είναι αλήθεια! Αλλά είμαστε ελεύθεροι και θα μας χρειαστεί!

Άγγελος

Δεν έχω ανάγκη από την κοινωνία, αν ανέχεται τη δολοφονία των αδελφών μου και αν μας καταφρονεί.

Αλέκος

Δεν είναι περιφρόνηση, είναι ο φόβος για το άγνωστο! Γιατί γι ‘αυτήν, το άγνωστο είναι θεμελιακά λανθασμένο. Δεν έχει πίστη στον άνθρωπο. Εκείνη δεν πιστεύει παρά στο σύστημα. Χρόνος. Ό,τι δεν της ανήκει,  είναι αρνητική …

Άγγελος

Και ως εκ τούτου επιζήμια!

Αλέκος

Γι ‘αυτό και ο Μάρκος είναι νεκρός: ήταν διαφορετικός!

Άγγελος

Αλλά πώς μπορεί να σκοτώσει κάποιον, επειδή αγαπάει τους ανθρώπους;

Αλέκος

Το μίσος είναι ικανό για  όλα απέναντι σε μια  αγάπη που δεν μπορεί να καταλάβει.

Άγγελος

Όταν ο Μάρκος έβαζε  τα δάχτυλά του στο μπαγλαμά του, μπορούσαμε να ακούσουμε την αγάπη του και τη δίψα του για ζωή. Έκανε την ψυχή μας να  πάλλεται.

Αλέκος

Έδωσε ζωή στα συναισθήματά μας και νόημα στην ύπαρξή μας. Γι ‘αυτούς, έπρεπε να πεθάνει!

Άγγελος

Πρέπει να πεθάνουν και αυτοί!

Σιωπή. Ο Μάνος μπαίνει στη σκηνή και πλησιάζει  γρήγορα τον Αλέκο και τον Άγγελος. Χαιρετά τον τελευταίο με έναν εναγκαλισμό.

Μάνος

Ο Άρης κλήθηκε στην Ασφάλεια. Χαμογελώντας. Έχουν υποψίες!

Άγγελος

Πώς κατάφεραν να τον εντοπίσουν;

Μάνος

Ας πούμε ότι ο Άρης είχε αφήσει ίχνη … Η σημαία τους, κουρελιασμένη, βρέθηκε  στο πεζοδρόμιο μπροστά από το σπίτι του!

Αλέκος

Ο Άρης είναι ένας γενναίος άνθρωπος που δεν φοβάται κανέναν!

Στο σκοτάδι διακρίνονται οι σιλουέτες του Αλέκου και του Άρη που συζητούν χωρίς να  μπορούμε να ακούσουμε την συνομιλία τους. Στην αντίθετη πλευρά από αυτούς  εμφανίζεται η Ρόζα  που φαίνεται πολύ ταραγμένη.

Ρόζα
Άρη, είσαι τελείως τρελός!

Άρης, με ένα  ξερό τόνο

Είναι αλήθεια! Και λοιπόν;

Ρόζα

Γιατί κατέβασες  τη σημαία τους από την Ακρόπολη; Χρόνος. Τώρα, με κάθε τρόπο θα εκδικηθούν… …

Άρης, διακόπτοντάς την

Δεν ζητώ παρά μόνο αυτό!

Ρόζα

Δεν έχεις το δικαίωμα, Άρη! Θέτεις όλο τον κόσμο  σε κίνδυνο.

Αλέκος

Αυτό είναι λάθος, Ρόζα! Ο Άρης  δεν θέτει κανέναν σε κίνδυνο παρά μόνο τον εαυτό του, κανέναν άλλον!

Ρόζα

Αλέκο, δεν βλέπεις ότι ενεργεί  κάτω από την επιρροή σου;

Αλέκος

Όχι, το κομπολόι έσπασε και οι χάντρες  διασκορπίστηκαν …

Ρόζα

Τι θες να πεις;

Αλέκος

Ο θάνατος του Μάρκου απελευθέρωσε τα  τσακάλια!

Ρόζα

Αγάπη μου, θα σας σκοτώσουν.

Άρης

Δεν είναι εύκολο να σκοτώσεις  ένα τσακάλι.

Ρόζα

Έχουν σκοτώσει ήδη το φτωχό Μάρκο …

Αλέκος

Ο Μάρκος δεν ήξερε ότι τον κυνήγησαν. Ενώ  για εμάς, είναι μία μάχη.

Άρης

Θα τους αρπάξουμε  από το λαιμό!

Ρόζα

Σε ποιον αναφέρεσαι;

Ρόζα

Στον  Αρχηγό της Ασφάλειας.

Ρόζα, συγκλονισμένη  από αυτήν την ομολογία

Είναι αυτός που θέλετε να πάρετε;

Άρης

Ναι, και στη δική του φωλιά!

Αλέκος

Σώπασε, Άρη! Δεν είναι η ώρα …

Ρόζα, ανήσυχη

Αλέκο, τι συμβαίνει ακριβώς;

Αλέκος

Δεν έχει σημασία!

Ρόζα, ενοχλημένη

Τι; Χρόνος. Οδεύετε προς το θάνατο  και μου λες  ότι δεν έχει σημασία!

Αλέκος

Αντιμέτωποι με το θάνατο της δικαιοσύνης, δεν μας απομένει παρά η δικαιοσύνη του θανάτου.

Ρόζα

Αλλά δεν έχετε καμία πιθανότητα να βγείτε ζωντανοί …

Άρης

Είναι ο Μάρκος που  δεν είχε καμία πιθανότητα! Χρόνος. Στη θέση μας, η πρωτοβουλία είναι απαραίτητη!

Ρόζα

Αλέκο, δεν είσαι πια ο ίδιος μετά την παραμονή σου στην Ασφάλεια …

Άρης, διακόπτοντάς την

Ποτέ κανείς δεν επιστρέφει ο ίδιος από την κόλαση!

Ρόζα

Και ειδικά μετά το θάνατο του Μάρκου …

Αλέκος

Πώς θα μπορούσα, Ρόζα; Χρόνος. Ένα κομμάτι της ζωής μου έφυγε!

Ρόζα

Αλλά εγώ είμαι εδώ, Αλέκο, δίπλα σου.

Αλέκος

Η τρυφερότητά σου δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα: το παρελθόν δεν μπορεί να επιστρέψει.

Ρόζα

Και το μέλλον, Αλέκο; Είναι στο χέρι μας …

Αλέκος

Θα είναι πάντα έτσι, δεν θα είναι ποτέ πιο κοντά!!

Ρόζα

Γιατί λοιπόν να σπαταλάς το χρόνο σου ασχολούμενος με  τους άλλους;

Αλέκος

Γιατί για μένα, η παρέμβαση δεν είναι πλέον ένα δικαίωμα, αλλά καθήκον.

Ρόζα

Αλλά κανένας δεν σε αναγκάζει σε τίποτα!

Αλέκος

Αυτός είναι ακριβώς ο λόγος που πρέπει  να το κάνω! Χρόνος. Και το ίδιο ισχύει και  για τον Άρη.

Ρόζα

Είσαι τόσο διαφορετικός, αγάπη μου … Κανένα τσακάλι δεν σου μοιάζει.

Άρης

Ο Αλέκος μοιάζει με όλους!

Φτάνουν ο Μιχάλης και ο Μάνος.

Μιχάλης

Τώρα είμαστε έτοιμοι, Αλέκο.

Αλέκος

Τέλεια! Ποιος άλλος έχει επίγνωση του σχεδίου μας;

Μιχάλης

Εκτός από εμάς, κανείς!

Άρης

Τώρα, τίποτα δεν πρέπει διαρρεύσει … Το σχέδιο μας μπορεί να λειτουργήσει μόνο υπό την επίδραση της έκπληξης …

Ρόζα

Δεν βλέπετε  ότι όλο αυτό είναι καταδικασμένο σε αποτυχία. Χρόνος . Το πεπρωμένο δεν σας αγαπά.

Άρης, σε ένα ξηρό τόνο

Δεν πειράζει, θα τα καταφέρουμε  χωρίς αυτό!

Ρόζα

Είστε ασυναίσθητοι! Δεν μπορεί κανείς  να πολεμήσει εναντία στο πεπρωμένο!

Αλέκος

Το πεπρωμένο  δεν είναι παρά μια φυσική επέκταση της πραγματικότητας. Το δημιουργούμε με την επιλογή των πράξεων μας.

Ρόζα

Μα αυτό είναι τρέλα.

Αλέκος

Όχι, αγάπη μου! Είναι η  ελευθερία μας!

Ρόζα

Τι αξίζει  η ελευθερία, αν οδηγεί σε θάνατο!

Αλέκος

Η ζωή, οδηγεί επίσης σε θάνατο και όμως την αγαπάς!

Ρόζα

Είναι εσένα που αγαπώ! Καθόλου δεν με νοιάζει η ζωή χωρίς εσένα. Τον αγκαλιάζει. Σιωπή. Όλα τα τσακάλια είναι αμήχανα από αυτήν την ομολογία. Εκτός …

Αλέκος

Μόνο,  ο κόσμος μας περιμένει!

Σκοτάδι.

Πράξη ΙΙΙ

Η σκηνή φωτίζεται μέσα στην απόλυτη ηρεμία. Όλα τα τσακάλια είναι εκεί, γύρω από ένα τραπέζι. Ο Αλέκος και ο Άρης προσπαθούν  να τους δείξουν  τα διαφορετικά κτίρια  της Ασφάλειας. Όλοι είναι  εξαντλημένοι  και τεταμένοι. Ωστόσο, η ομάδα εκπέμπει  μια μεγάλη δύναμη μέσα από όλα αυτά τα βλέμματα. Είναι βέβαιο ότι κάτι θα γινόταν και τίποτα πια δεν θα ήταν  όπως πριν. Η ζωή τους είναι έτοιμη  να συναντήσει  τον θάνατο χωρίς φόβο, χωρίς ελπίδα, μόνο από ανάγκη.

Αλέκος

Θανάση και Βασίλη, θα αναλάβετε  να σκίσετε  τα λάστιχα των φορτηγών τους.

Θανάσης

Κανένα πρόβλημα, Αλέκο, μπορείς να βασίζεσαι πάνω μας. Χρόνος . Θα τα βρουν σκούρα.

Βασίλης

Δεν θα ξέρουν πού να στραφούν.

Άρης

Αυτός είναι ο σκοπός του ελιγμού!

Αλέκος

Όσο αναφορά τον  Μάνο,  τον Μιχάλη και τον Άρη, η αποστολή σας είναι να ανατινάξετε τις  δεξαμενές καυσίμων που βρίσκονται στην άλλη πλευρά του κεντρικού κτιρίου. Μιχάλη, βασίζομαι σε σένα  για να τους εξηγήσεις τη χρήση των εκρηκτικών.

Μιχάλης

Ο Μάνος γνωρίζει ήδη τις οδηγίες. Χρόνος. Όσο για τον Άγγελο, θα ενημερωθεί άμεσα. Πιάνοντας τον Άγγελο από τον ώμο. Και μετά δεν θα φοβάται τίποτα.

Αλέκος

Ο Άρης και εγώ μπαίνουμε  όπως συμφωνήθηκε από την κύρια πόρτα. Ειρωνικό χαμόγελο. Επειδή είμαστε καλεσμένοι! Δώστε μας μια ώρα στο κτίριο, έτσι ώστε να μην είναι σε επιφυλακή. Στη συνέχεια … πυροδοτήστε τα πάντα!

Θανάσης

Και αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα;

Αλέκος

Δεν θα αλλάξετε  τίποτα στο σχέδιο!

Θανάσης

Αλλά αν ανακαλύψουν το σχέδιό μας;

Αλέκος

Τότε, ο Άρης και εγώ θα πεθάνουμε,  όπως έχει συμφωνηθεί. Χρόνος.

Άρης

Τουλάχιστον θα έχουμε επιχειρήσει το ακατόρθωτο.

Αλέκος

Δεν θα ειπωθεί  ότι τα τσακάλια δεν έχουν κάνει τα πάντα για την τιμή του Μάρκου.

Ρόζα

Σε τι ο θάνατός σας θα αλλάξει το θάνατο του Μάρκου; Χρόνος. Ο Μάρκος είναι νεκρός! Είτε σας αρέσει είτε όχι!

Αλέκος

Το πνεύμα του  και η ψυχή του είναι πάντα  μαζί μας. Είναι γι’ αυτούς που αγωνιζόμαστε.
Βασίλης

Είναι για τον ίδιο λόγο που θα παίζω από εδώ και στο εξής το μπαγλαμά!

Ρόζα

Ωστόσο ο Μάρκος δεν θα ακούσει ούτε  τον ήχο των εκρήξεων, ούτε τον ήχο του μπαγλαμά …

Αλέκος

Αλλά η αδικία, αυτή θα συνεχίσει να ακούγεται  για αιώνες και αιώνες, αν δεν κάνουμε κάτι!

Θανάσης

Ρόζα, το να μην κάνεις κάτι όταν είσαι  υπεύθυνος, μας κάνει ένοχους! Σιωπή. Για ανθρώπους σαν κι εμάς, η αθωότητα είναι ήδη μια πράξη της ενοχής για την κοινωνία!

Ρόζα

Δεν μπορείτε να είστε όλοι όμοια υπεύθυνοι  για τα πάντα!

Άρης

Ωστόσο, είναι αυτό που ισχυρίζεται η κοινωνία!

Προς έκπληξη όλων, η μητέρα του Μάρκου εμφανίζεται στη σκηνή. Αυτή τη φορά, ξέρει πού πηγαίνει και κατευθύνεται προς  τον Αλέκο.

Μητέρα του Μάρκου

Γιατί δεν μου  είπες τίποτα, γιε μου;

Αλέκος

Για ποιο πράγμα μιλάς;

Μητέρα του Μάρκου

Ξέρεις πολύ καλά. Χρόνος. Για την  εκδίκηση του Μάρκου!

Αλέκος

Ποιος σου το είπε αυτό;

Ρόζα

Εγώ, Αλέκο! Δεν  μπορούσα να της το κρύψω.

Μητέρα του Μάρκου, διακόπτοντάς την.

Ήταν αλήθεια, λοιπόν!

Αλέκος, απευθυνόμενος προς την Ρόζα.

Δεν είχες το δικαίωμα!

Ρόζα

Η πράξη αγάπης δεν είναι ένα δικαίωμα. Είναι πάνω από ανθρώπινους νόμους!

Μητέρα του Μάρκου

Τα ρούχα μου είναι μαύρα και το σπίτι μου ένας τεράστιος πόνος. Έχασα τον Μάρκο. Δεν έχω κανέναν εκτός από σένα, Αλέκο. Χρόνος. Μην μ’ αφήνεις μόνη …

Αλέκος, πλησιάζοντας τη μητέρα

Μάνα, το ξέρεις, ο  Μάρκος πέθανε ενώ ήταν αθώος. Σιωπή. Ποτέ δεν θα το δεχθώ αυτό!

Ρόζα

Αλλά τίποτα δεν μπορεί να τον κάνει να γυρίσει πίσω, Αλέκο. Έχει τελειώσει! Ούτε ακόμη και η ίδια σου η θυσία!

Μητέρα του Μάρκου

Ο θάνατος θα σας αγκαλιάσει εκεί όπου θα τον  συναντήσετε. Χρόνος. Μην πηγαίνετε κοντά του!

Θανάσης

Κάθε μέρα τον  πλησιάζουμε. Αυτό είναι το νόημα της ζωής μας.

Ρόζα

Δεν ακούω τίποτα από όλα αυτά. Χρόνος. Ζητώ παρά μόνο ένα πράγμα: Αλέκο μείνε ζωντανός!

Αλέκος

Αλλά δεν βλέπεις, ότι έτσι είμαι ήδη νεκρός!

Μητέρα του Μάρκου

Όχι, γιε μου, μην το λες  αυτό! Δεν έχεις το δικαίωμα!

Αλέκος

Ο θάνατος του φίλου μου, του αδελφού μου, του γιου σου, μου δίνει κάθε δικαίωμα! Σιωπή. Οι λέξεις δεν μπορούν να μας δώσουν κανένα, είναι καιρός να δράσουμε. Χρόνος. Βασίλη, συνόδευσε τες σπίτι μας!

Ο Βασίλης τις πλησιάζει, αλλά και οι δύο τους πέφτουν  στην αγκαλιά του Αλέκου που τις  αγκαλιάζει με τη σειρά του.

Μην ανησυχείτε. Θα γυρίσω!

Η Ρόζα και η μητέρα του Μάρκου απομακρύνονται αργά συνοδευόμενες στενά από τον Βασίλη.

Άρης

Είσαι υπερβολικά ευαίσθητος, Αλέκο! Χρόνος. Οι γυναίκες μιλούν πολύ!

Αλέκος

Είναι η καρδιά που μιλάει μέσα από αυτές. Και πώς να μην την ακούσεις; Χρόνος. Θα ζητούσες από  έναν  ναύτη να μην ακούει τη θάλασσα;

Άρης

Είναι μέσα στη θάλασσα που βυθίζονται  τα καράβια και οι άνθρωποι …

Αλέκος

Ωστόσο, είναι αυτή που τους φέρει στην αγκαλιά της, τους κάνει να ανακαλύψουν  τον κόσμο! Και για αυτή την ανακάλυψη, θέλω να πάρω τον ρίσκο της βύθισης!

Σκοτάδι.

Ο Αλέκος και ο Άρης είναι μόνοι. Φαίνονται έτοιμοι για τα πάντα. Ωστόσο, ο Αλέκος φαίνεται προβληματισμένος.  Και ο Άρης το βλέπει …

Άρης

Τι συμβαίνει, Αλέκο; Τι σκέφτεσαι;

Αλέκος

Δεν σκέφτομαι τίποτα.

Άρης

Αυτό δεν είναι στις συνήθειές σου … Φαίνεται ότι κάτι σε προβληματίζει…

Αλέκος

Δεν είναι αυτό, Άρη, μπορώ να σε διαβεβαιώσω. Χρόνος. Στην πραγματικότητα,  είναι εσένα που σκέφτομαι  και νομίζω ότι αυτό είναι που με προβληματίζει …

Άρης

Και γιατί; Δεν υπάρχει κανένας λόγος.

Αλέκος

Έχω την εντύπωση ότι  σε έχω σύρει στην  αποστολή αυτή, κάπως ενάντια στη θέλησή σου.

Άρης

Καθόλου! Σου μιλάω ειλικρινά.

Αλέκος

Σε ξέρω, Άρη, και σε πιστεύω. Ωστόσο, ο Μάρκος δεν ήταν παιδικός σου φίλος…

Άρης

Δεν έχει σημασία. Θα έκανα  το ίδιο για κάθε ένα από τα τσακάλια.

Αλέκος

Δεν έχω καμία αμφιβολία. Γι’ αυτό ανησυχώ …

Άρης

Αμφιβάλλεις για την πίστη μου;

Αλέκος

Απολύτως όχι! Μόνο για την αιτία σου …

Άρης

Είναι μια μεγάλη ιστορία, Αλέκο …

Αλέκος

Άρη,  δεν είμαι σίγουρος ότι πρόκειται να τα καταφέρουμε. Επομένως, μην διστάσεις να μου διηγηθείς αυτή την ιστορία!

Άρης, σκεπτικός,  αναζητώντας τις αναμνήσεις του

Αυτή η  ιστορία αρχίζει με τον πρόγονό μου, τον παππού μου, για να είμαι ακριβής.

Αλέκος, έκπληκτος

Τον παππού σου;
Άρης

Ναι. Και έχω το όνομά του … Χρόνος. Ήταν ένας επαναστάτης του οποίου το πρόσωπο σημαδεύτηκε από το χρόνο. Με τόνο περήφανο. Ήταν ένας κλέφτης σε όλο του το μεγαλείο με  μάτια αετού. Είχε δει πολλές σφαγές και ακρωτηριασμούς που είχε γίνει  άνθρωπος πριν την ώρα του. Και είχε επιλέξει  τη γη. Μέρα  και νύχτα, το σάλιο του είχε γεύση από τη γη. Χρόνος. Ήταν φτωχός, αλλά πολύ περήφανος. Δεν δεχόταν ένα κομμάτι ψωμί από έναν  συμπατριώτη. Ήταν έτσι. Σιωπή.

Αλέκος

Συνέχισε, Άρη,  θέλω να μάθω …

Άρης

Ήξερε την αγάπη μέσω της ευσπλαχνίας. Ποτέ δεν είχε νιώσει οίκτο για κάποιον πριν συναντήσει τη γυναίκα του καθώς μοχθούσε να κουβαλήσει πέτρες. Στη συνέχεια, μοιράστηκε τον ιδρώτα της, όπως οι  άλλοι μοιράζονται ένα καρβέλι. Ήταν ο μοναδικός του πλούτος. Το μόνο πράγμα που κατείχε στη γη. Χρόνος. Μια μέρα, του χάρισε ένα γιο, τον πατέρα μου. Και αυτός το δέχτηκε όπως  δώρο από τον ουρανό. Αλλά πέθανε λίγους μήνες μετά τον τοκετό. Αφήνοντας τον πάλι μόνο … Έτσι αποφάσισε να πεθάνει  στο πεδίο της μάχης, και συμμετείχε σε κάθε μάχη. Αλλά ήταν ένας τρομερός πολεμιστής και ο θάνατος δεν  τολμούσε  να τον πλησιάσει. Χρόνος. Έτσι έγινε θρύλος. Σιωπή. Όπως για αυτόν, η ζωή μου αποκτά νόημα μόνο όταν αγωνίζομαι  ενάντια στο θάνατο. Γι ‘αυτό και θα είμαι στο πλευρό σου.

Ο Αλέκος τον πλησιάζει και αγκαλιάζουν ο ένας τον άλλο.

Αλέκος

Τώρα, καταλαβαίνω, Άρη. Χρόνος. Μακάρι η  τύχη μας να είναι ευνοϊκή!

Σκοτάδι.

Στις εγκαταστάσεις της Ασφάλειας, βρίσκονται  ο Αλέκος και ο Άρης καθισμένοι πλάτη με πλάτη. Ένα  έντονο φως φωτίζει από την κορυφή.  Είναι ένα δωμάτιο ανάκρισης. Σιωπή. Στη συνέχεια η εμφάνιση, κατά μήκος της σκηνής, του Αρχηγού της Ασφάλειας που απευθύνεται στους δύο άνδρες από απόσταση.

Αρχηγός της Ασφάλειας

Ώστε επιστρέψατε!

Αλέκος , με ντόμπρο τόνο

Είχα δώσει τον λόγο μου …

Αρχηγός της Ασφάλειας, καθώς το θυμήθηκε

Είναι αλήθεια ότι τον είχατε δώσει. Χρόνος. Αλλά δεν ήξερα την αξία του …

Αλέκος

Εγώ, εγώ δεν ξέρω τη δική σας!

Αρχηγός της Ασφάλειας

Ακόμα και σήμερα, αυτή η ειρωνεία δεν σας εγκατέλειψε.

Αλέκος

Μου είναι πάντα απαραίτητη με  ανθρώπους σαν εσάς.

Αρχηγός της Ασφάλειας, απευθυνόμενος στον Άρη

Εσείς είστε που κατεβάσατε τη σημαία μας;

Άρης, με ένα πολύ σκληρό τόνο

Δεν βρήκα κάτι άλλο για σφουγγαρίστρα.

Αρχηγός της Ασφάλειας, προχωρώντας  προς το μέρος του, πολύ απειλητικά

Θα σας βασανίσω ζωντανούς  για ό, τι έχετε τολμήσει να κάνετε! Έχετε μολύνει την τιμή της πατρίδας σας, του έθνους σας!

Άρης

Όσο άτομα  σαν εσάς είναι ζωντανά, δεν θα έχω καμία πατρίδα.

Αρχηγός της Ασφάλειας, ενοχλημένος

Αυτό είναι απειλή; Χρόνος. Είστε εδώ στις εγκαταστάσεις της Ασφάλειας, στο έλεος  μου και τολμάτε να με απειλείτε; Είστε ασυναίσθητοι!

Αλέκος

Δεν είναι από  φόβο που μας κρατάτε με  τα πόδια και τα χέρια δεμένα;

Αρχηγός της Ασφάλειας, εκτός εαυτού

Φρουροί! Φρουροί! Χρόνος. Λύστε αυτούς τους άνδρες αμέσως! Δύο φύλακες φτάνουν και το εκτελούν. Καθώς παραμένουν κοντά. Αφήστε μας, δεν σας έχω ανάγκη! Βγαίνουν έξω. Βλέπετε λοιπόν ότι δεν σας φοβάμαι, δεν είστε παρά  μόνο δύο έντομα, δύο κατσαρίδες για την κοινωνία. Χρόνος. Η μόνη χαρά που μπορείτε να μου προσφέρετε  είναι να ακούσω  τα κόκαλα σας να σπάνε κάτω από το βάρος  των αρβύλων μου.

Αλέκος

Πολλοί άλλοι πριν από εσάς έχουν θελήσει να μας συντρίψουν. Και όμως είμαστε ακόμα εδώ, πιο ζωντανοί  από ποτέ! Έτσι κι αυτοί, έφυγαν ξυπόλυτοι, με την ουρά στα σκέλια.

Αρχηγός της Ασφάλειας

Θα ήταν ανόητοι! Χρόνος. Έτσι, όπως εγώ, ξέρω πόσο μου κοστίζει με ζωύφια σαν εσάς. Αλλάζοντας τόνο. Λυπάμαι, αλλά δεν μπορούσα να πάω στην κηδεία του φίλου σας …

Ο Αλέκος προσπαθεί να σηκωθεί αλλά τον συγκρατεί ο Άρης.

Ο φίλος σας έχει δίκιο, δεν θα ήταν σοφό …

Αλέκος

Είστε το πιο απαίσιο ον που έχω γνωρίσει!

Αρχηγός της Ασφάλειας, γελώντας

Με τιμάτε!

Αλέκος, εξακολουθεί να τον συγκρατεί ο Άρης

Γιατί δολοφονήσατε τον  Μάρκο;

Αρχηγός της Ασφάλειας

Θέλετε να πείτε, καθαρίσαμε! Χρόνος. Αρχικά χωρίς λόγο, το παραδέχομαι, αλλά στη συνέχεια συνειδητοποίησα ότι η αθωότητά του ήταν εξοργιστική.

Αλέκος, εκτός εαυτού

Είναι γι ‘αυτό λοιπόν  που είναι νεκρός, βρώμικο σκυλί!

Άρης, εκτός

Ηρέμησε, Αλέκο, είναι πολύ νωρίς.

Αρχηγός της Ασφάλειας, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα

Ας πούμε  ότι ήταν ο καλύτερος τρόπος που βρήκα για να σας πετύχω …

Αλέκος, ανήσυχος

Ήταν;

Αρχηγός της Ασφάλειας

Ναι, γιατί τώρα έχω βρει πολύ καλύτερα …

Ο Αλέκος και ο  Άρης κοιτάζονται  στα μάτια και το Αρχηγός της Ασφάλειας βλέπει την έκπληξή τους αποτυπωμένη σε ανησυχία.

Δεν χρειάζεται πλέον να ανησυχείτε. Αυτό δεν σας αφορά πια … Χρόνος. Ήταν μόνο σε περίπτωση που δεν αποδεχόσασταν  την πρόσκλησή μου.

Αλέκος

Τι έχετε ακόμα σκαρώσει;

Αρχηγός της Ασφάλειας

Δεν έχω τίποτα από το να εξασφαλίσω τα νώτα μου … Χρόνος. Τώρα, ξέρετε ποιο  είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να σας σώσει; Χρόνος. Λοιπόν, εγώ θα σας το πω: μια λίστα με τους συνεργούς σας.

Άρης

Εμείς ποτέ δεν θα δώσουμε τους αδελφούς μας! Χρόνος. Πηγαίνετε στην κόλαση, εσείς και τα τσιράκια σας!

Αρχηγός της Ασφάλειας

Το περίμενα από εσάς! Απευθυνόμενος στον  Αλέκο. Αλλά εσείς, εσείς  θα είστε χωρίς αμφιβολία  πιο ευαίσθητος στην πρότασή μου …

Αλέκος

Γιατί λοιπόν;

Αρχηγός της Ασφάλειας

Ξέρετε μια γυναίκα που απαντά στο όνομα Ρόζα;

Αλέκος, εξαγριωμένος

Τι κάνατε στην Ρόζα;

Αρχηγός της Ασφάλειας, φοβισμένος

Τίποτα! Στη συνέχεια καθώς ανακάμπτει. Τουλάχιστον προς το παρόν …

Αλέκος

Πού είναι;

Αρχηγός της Ασφάλειας

Μην ανησυχείτε, είναι σε ασφαλές μέρος.

Αλέκος, απελπισμένος, προσπαθεί να σηκωθεί

Εγώ θα σας  …

Άρης, κόβοντας τον

Όχι, Αλέκο, δεν είναι αυτό!

Αλλά ο Αλέκος απελευθερώνεται από το κράτημά  του και ορμά στον Αρχηγό  της Ασφαλείας.

Αλέκος, εξαγριωμένος

Μίλα, σκυλί!

Του κάνει μία κίνηση που τον ακινητοποιεί.

Αρχηγός της Ασφάλειας

Μην με σκοτώσετε, σε ικετεύω …

Αλέκος

Αν δεν μιλήσεις, θα πεθάνεις επί τόπου. Σου το  ορκίζομαι.

Αρχηγός της Ασφάλειας

Είπα στους άνδρες μου ότι αν κάτι ύποπτο συμβεί να την σκοτώσουν …

Αλέκος

Πώς τόλμησες, ψοφίμι;

Άρης

Αλέκο, οι εκρήξεις …. Χρόνος. Αν τις ακούσουν;

Αλέκος, επίσης όλος ανησυχία

Είναι σε αυτές τις εγκαταστάσεις;

Αρχηγός της Ασφάλειας

Ναι, στο υπόγειο.
Αλέκος

Πού, ακριβώς;

Αρχηγός της Ασφάλειας

Στο Κτίριο Β …

Αλέκος

Άρη, φεύγουμε αμέσως!

Άρης, δείχνοντας τον Αρχηγός της Ασφάλειας
Και αυτόν;

Αυτή τη στιγμή, ακούμε τον ήχο των εκρήξεων.

Θεέ μου! Θα την σκοτώσουν …

Αλέκος

Δολοφόνε!

Σκοτάδι.

Σε ένα σκοτεινό δωμάτιο στο υπόγειο, διακρίνεται το σώμα της Ρόζας που κείτεται  στο έδαφος. Την είχαν εγκαταλείψει βιαστικά. Ακούγονται κραυγές και  βογκητά μέσα στο σκοτάδι, καθώς κι  ο ήχος μιας  βαριάς πόρτας που  ανοίγει προς τα δεξιά, ο Άρης και ο Αλέκος σπεύδουν προς την Ρόζα που  είναι ακόμα ακίνητη.

Άρης
Η  Ρόζα είναι!

Και οι δύο γέρνουν προς αυτήν  και ο Αλέκος παίρνει το κεφάλι της στην αγκαλιά του.

Αλέκος

Αγάπη μου,  είμαι εδώ! Ακούει αν αναπνέει. Είναι ζωντανή!

Άρης

Αλλά αναίσθητη.

Αλέκος, κουνώντας την τρυφερά

Σύνελθε, Ρόζα!

Άρης, κρατώντας τα χέρια της Ρόζας στα χέρια του

Την βασάνισαν,  Αλέκο. Κοίτα! Τα καθάρματα έκαψαν τα χέρια της με  τσιγάρα και της έβγαλαν  τα νύχια.

Αλέκος, με δάκρυα στα μάτια

Γιατί; Την σηκώνει και την σφίγγει στο στήθος του. Όλα τελείωσαν, ψυχή μου! Χρόνος. Σύνελθε!

Ρόζα, με ένα αναστεναγμό

Δεν είπα τίποτα! Δεν είπα τίποτα, Αλέκο!

Αλέκος, την φιλά

Το ξέρω,  Ρόζα. Ηρέμησε, δεν είσαι μόνη πια …

Ρόζα
Αλέκο, νομίζω ότι θα πεθάνω …

Αλέκος

Όχι, Ρόζα, δεν έχεις το δικαίωμα! Όχι τώρα! Σιωπή. Ο θάνατος δεν θα έρθει να σε ψάξει απόψε. Χρόνος. Ποτέ δεν θα σε αφήσω μόνη. Χρόνος. Θέλω να ζήσουμε μαζί και να έχουμε παιδιά!

Ρόζα
Κι εγώ, Αλέκο! Θέλω να ζήσω μαζί σου και να δούμε τα παιδιά μας να μεγαλώνουν! Χρόνος. Πονάω, Αλέκο!

Αλέκος

Δεν είναι τίποτα, αγάπη μου, εγώ θα σε φροντίσω και να ζήσουμε ειρηνικά.

Την ίδια στιγμή, οι φύλακες εμφανίζονται από όλες τις πλευρές και πέφτουν πάνω στους τρεις που καταλαμβάνονται από έκπληξη. Ο Αλέκος δεν αφήνει την Ρόζα. Καθώς οι φρουροί προσπαθούν να τους χωρίσουν, παλεύουν  βίαια μέχρι που ένας από τους φρουρούς  χτυπά τον Αλέκο στο κεφάλι με μια σιδερένια ράβδο. Αυτός καταρρέει πάνω στη Ρόζα που φωνάζει  με όλη της την ψυχή. Ο Άρης τότε μέσα στο θυμό, αρπάζει τη σιδερένια ράβδο  και χτυπά, όπως ένας τρελός. Οι φύλακες  πέφτουν ο ένας μετά τον  άλλο. Οι τελευταίοι, πανικόβλητοι, τρέπονται  σε φυγή προς όλες τις κατευθύνσεις. Μόνοι και πάλι, ο Άρης σηκώνει το σώμα του φίλου και αγκαλιάζει τη Ρόζα με τα χέρια του.

Άρης

Επιστρέφουμε στο σπίτι μας.

Σκοτάδι. Κατά τη διάρκεια  ακούγεται η Συννεφιασμένη Κυριακή του Βασίλη Τσιτσάνη.

Σε ένα δωμάτιο με χαμηλό φωτισμό, βρίσκεται ο  Αλέκος ξαπλωμένος στο μοναδικό κρεβάτι του δωματίου. Στο πλευρό του, με τα χέρια τυλιγμένα με επιδέσμους, η Ρόζα  του πιάνει το ένα χέρι και ακουμπά το κεφάλι της στο γυμνό ώμο του. Στα πόδια του, βρίσκεται η μητέρα του Μάρκου που έχει έρθει. Τον σφίγγει μέσα στα μπράτσα της σαν να κρατά  το τελευταίο νήμα της ζωής της. Ένα χλωμό φως δείχνει το μελανιασμένο  πρόσωπο του  Αλέκου. Η μητέρα παραληρεί ή θρηνεί, κανείς δεν το ξέρει. Με υπομονή, περιμένουν την τελική απόφαση … Σιωπή … Στο κατώφλι της πόρτας, διακρίνεται ο Βασίλης με τον μπαγλαμά του Μάρκου στο χέρι. Ο ίδιος δεν τολμά να μπει. Στη συνέχεια, αποφασίζει  να  προχωρήσει όσο πιο απαλά γίνεται. Οι γυναίκες δεν αντιλαμβάνονται την παρουσία του, έτσι  ο ίδιος φοβάται μήπως τις τρομάξει και ξαφνικά σταματά.

Βασίλης

Πώς πάει;

Οι δύο γυναίκες γυρίζουν  αργά το κεφάλι τους προς το μέρος του, το βλέμμα τους γεμάτα πόνο και θλίψη.

Ρόζα
Ζει!

Με αυτά τα λόγια, ο Βασίλης χαμόγελα.

Βασίλης

Το ήξερα! Χρόνος. Είναι άφθαρτος!
Ρόζα, πάντα ανήσυχη

Βασίλη, δεν έχει ξυπνήσει ακόμα …

Βασίλης

Μην ανησυχείς, Ρόζα, είναι ακόμα σε κατάσταση σοκ, αλλά αυτός ο άνθρωπος είναι λαξευμένος μέσα στην πέτρα.

Ρόζα
Θέλημα Θεού! Και φιλά τον Αλέκο στα μάτια. Τώρα που ξέρω ότι υπάρχει ένας τέτοιος άνδρας, δεν θέλω να τον χάσω. Χρόνος. Χωρίς αυτόν δεν είμαι τίποτα …

Βασίλης

Μην το λες αυτό, Ρόζα, ο Αλέκος θα είναι πάντα εκεί.

Ρόζα

Ψάχνω για μια αναλαμπή στα μάτια του, αλλά βλέπω μόνο θλίψη.

Βασίλης

Με αυτόν, ο χρόνος έχει αλλάξει χρώμα. Η απόχρωσή  του έχει φύγει. Όλα είναι φωτεινά!

Ρόζα

Αλλά είναι τόσο μόνος τώρα! Χρόνος. Και τα βάσανα δεν σταματούν ποτέ… Σιωπή. Πότε θα λάβει τέλος αυτή τη φοβερή σκλαβιά;

Βασίλης

Όταν οι άνδρες θα είναι σαν αυτόν!

Ακούγεται η βροχή που πέφτει.

Ρόζα

Ακούς, Βασίλη, ακόμα και ο χρόνος  κλαίει!

Ο Βασίλης χωρίς να πει τίποτα πλησιάζει τον Αλέκο και γέρνει πάνω του.

Βασίλης

Αλέκο! Χρόνος. Σου έφερα μπαγλαμά σου! Χρόνος.

Αλέκος

Όχι, Βασίλη, είναι δικός σου!

Έκπληκτοι, όλοι σηκώνονται  και διακρίνονται επιτέλους τα πρόσωπά τους γεμάτα με χαρά.

Βασίλης

Ρόζα, ο  Αλέκος μίλησε!

Ρόζα

Θεέ μου,  αναστήθηκε!

Μητέρα του Μάρκου

Αληθώς αναστήθηκε!

Βασίλης

Χαίρομαι που είσαι πάλι μαζί μας, Αλέκο!

Αλέκος

Κι εγώ, Βασίλη.

Και πιάνει  το χέρι του.

Βασίλης

Θα το πω στον Άρη και στους άλλους …

Πηγαίνει γρήγορα.

Ρόζα
Μίλα μας, Αλέκο, μίλα μας!

Την φιλάει.

Αλέκος

Η ζωή είναι ένα δώρο!

Ρόζα
Εσύ είσαι το δώρο της ζωής μου! Χρόνος. Θέλεις να πιεις κάτι, αγάπη μου;

Αλέκος

Ναι, θέλω να πιω τη ζωή!

Την ίδια στιγμή, ο Βασίλης επιστρέφει με όλα τα τσακάλια μετά από αυτόν.

Άρης

Φέρτε τσίπουρο, θα πιούμε στην υγεία του Αλέκου! Πλησιάζει τον  Αλέκο, ενώ οι άλλοι προσπαθούν να τοποθετήσουν τις καρέκλες και τα ποτήρια. Καλώς ήρθες, αδελφέ μου!

Αλέκος

Σ’ ευχαριστώ, αδελφέ μου. Σ’ ευχαριστώ για όλα! Αγκαλιάζονται  και στη συνέχεια η Ρόζα πέφτει στην αγκαλιά τους. Ο Αλέκος φιλιά τα χέρια της με τον επίδεσμο, με δάκρυα.

Άρης

Έλα, σήκω τώρα! Αρκετά ξεκουράστηκες!

Εκείνος τον βοηθά και όλοι κάθονται στις καρέκλες.

Αλέκος

Πώς καταφέρατε να μας βγάλετε από αυτό το χάος;

Άρης

Δεν έχει σημασία, το σημαντικό είναι ότι είμαστε πάλι όλοι μαζί. Σηκώνουν τα ποτήρια τους. Στην υγειά του Αλέκου!

Όλοι

Στην υγειά σου, Αλέκο! Τσουγκρίζουν  όλοι  τα ποτήρια τους.

Αλέκος

Στα τσακάλια! Στη συνέχεια, πλησιάζοντας τον Άρη. Ο παππούς σου θα ήταν περήφανος για σένα!

Άρης

Ο άνθρωπος της γης, δεν αγαπά παρά τη σιωπή!

Αλέκος

Για τους άνδρες αυτής της κατηγορίας, το βλέμμα είναι αρκετό! Χρόνος. Στη συνέχεια προς τον Βασίλη. Βασίλη, παίξε μας ένα τραγούδι με το μπαγλαμά σου … Το οφείλουμε στον Μάρκο!

Βασίλης

Αμέσως, Αλέκο!

Μάνος

Περίμενε, Βασίλη, πάω να βρω μπουζούκι μου …

Βγαίνει γρήγορα. Εκείνη τη στιγμή ακούγονται  υπόκωφοι θόρυβοι και όλοι μένουν σιωπηλοί. Στη συνέχεια ο Μάνος επιστρέφει σε αυτούς.

Τα τσιράκια είναι παντού! Χρόνος. Μας παγίδευσαν. Ήρθαν να μας σκοτώσουν …

Αλέκος, πολύ ήρεμος

Ηρέμησε, Μάνο! Χρόνος. Έχουμε όπλα εδώ;

Μιχάλης

Το σπίτι είναι γεμάτο … Έχουμε επίσης χειροβομβίδες … Μπορούμε να λάβουμε μια θέση …

Αλέκος

Εμπρός, πάρτε ο καθένας ένα όπλα και μία θέση! Χρησιμοποιήστε τα έπιπλα για οχυρό.

Όλα τα τσακάλια βάζουν όλα τα έπιπλα στην άκρη της σκηνής μέσα στο σκοτάδι  και παραμένουν ακίνητοι.

Ρόζα
Αλλά τι περιμένουν για να επιτεθούν;

Αλέκος

Εντολές! Είναι σκλάβοι! Στο Μιχάλη. Πού είναι ο δυναμίτης;

Μιχάλης

Εδώ μαζί μου!

Αλέκος, στη Ρόζα

Πάρε ένα ραβδί δυναμίτη, κόψε όσο το δυνατόν περισσότερο φιτίλι και κράτα  ένα αναμμένο κερί κοντά σου. Χρόνος. Αν δεις ότι είμαστε χαμένοι, άναψε  το φυτίλι!

Ρόζα

Αλέκο, δεν θα μπορούσα ποτέ να το κάνω αυτό.

Αλέκος

Ρόζα, είσαι η γυναίκα μου και είμαι βέβαιος για σένα! Χρόνος. Δεν ελπίζουμε τίποτα, δεν φοβόμαστε τίποτα, είμαστε ελεύθεροι!

Σκοτάδι. Ακούγονται  οι πρώτοι πυροβολισμοί.