Λόγω κοιτάσματος Ζορ όλα αλλάζουν, όχι μόνο τα μοντέλα για τις γεωτρήσεις, αλλά και το πλαίσιο των συμφωνιών που είναι πιο ενισχυμένο αλλά ακόμα και οι δηλώσεις των ειδικών που τολμούν επιτέλους να συμφωνήσουν ότι πρόκειται να βρούμε τουλάχιστον στην κυπριακή ΑΟΖ κοιτάσματα μεγάλων διαστάσεων και μάλιστα μεγαλύτερα του κοιτάσματος Αφροδίτη που μας παρουσιάζεται λανθασμένα εδώ και χρόνια ως η μέγιστη δυνατότητα που έχει η Κύπρος στην ΑΟΖ της. Μόνο που το κοίτασμα Ζορ ήρθε να διαψεύσει όλη αυτή τη μιζέρια που κυριαρχούσε πάνω στο θέμα και τώρα είναι όλο και πιο πολλοί αυτοί που πιστεύουν πραγματικά ότι η ΑΟΖ και για την Κύπρο και για την Ελλάδα, αποτελεί παράδειγμα ζωντανό και πρακτικό υψηλής στρατηγικής για αυτές τις χώρες. Βέβαια βλέπουν και τα χειροπιαστά παραδείγματα των άλλων με την πραγματικότητα να έχει ξεπεράσει ακόμα και τις ουτοπίες τους. Διότι ακόμα και με απραξία και καμιά πρωτοβουλία η ιστορία συνεχίζει την πορεία της λόγω ανάγκης και δημιουργεί το μέλλον ήδη μέσα στο παρόν. Τώρα βλέπουμε ότι υπάρχουν στρατηγικές αξιοποιήσεις που πρέπει να υπάρξουν για ν’ αλλάξουμε τις πορείες μας. Όσο και να υπάρχει ανασταλτικός παράγοντας λόγω δογματισμού, η υπόθεση της ΑΟΖ προχωρά όλο και πιο δυναμικά όχι τόσο λόγω των ανθρώπων αλλά των ίδιων των κοιτασμάτων που δεν σταματούν να παράγουν έργο που τροποποιεί τη νοόσφαιρα και του πιο άσχετου πολιτικού. Ποιος θα τολμούσε πριν το κοίτασμα Ζορ να μιλήσει για υπεργιγαντιαία κοιτάσματα στην Ανατολική Μεσόγειο. Διότι το γιγαντιαίο κοίτασμα Λεβιάθαν παρουσιαζόταν ακόμα και πριν λίγο ως μια εξαίρεση ενώ τώρα που όλα αλλάζουν φαίνεται να ήταν πρόδρομος των κοιτασμάτων που είναι ικανά να προωθήσουν και εθνικές οικονομίες.