Η πολιτική αξία αρχίζει με τα λόγια και στην συνέχεια με τις πράξεις. Έτσι όταν κάποιος πολιτικός μάς εξηγεί ότι βρίσκει τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι κι ότι τον πληγώνουν λόγω της φρίκης, πώς να τον πιστέψουμε όταν ο ίδιος ξεχνά την λέξη γενοκτονία ή προσπαθεί να την αποφύγει μ’ έναν υποκριτικό τρόπο, όταν κομματικά τοποθετείται σ’ ένα χώρο που αμφισβητεί αυτή τη θεμελιακή έννοια ακόμα και για τους συμπατριώτες του, όταν δεν αναφέρεται ποτέ στην ΑΟΖ και στους υδρογονάνθρακες, ενώ ξέρουμε ότι η αξιοποίησή τους εμποδίζει την τροφοδότηση χωρών που υποστηρίζουν τις βίαιες πράξεις κατά των δημοκρατιών. Έτσι βλέπουμε επί του πρακτέου ποιοι πολιτικοί είναι έντιμοι και συνεισφέρουν στην εξέλιξη της δημοκρατίας με όλη τη θεμελιακή της έννοια και ποιοι εκμεταλλεύονται τη δημοκρατική λειτουργία της πατρίδας μας για να εκφέρουν έναν λόγο που είναι αντίθετος στις αξίες μας, γιατί ακριβώς δεν σέβεται την ανθρώπινη ύπαρξη και προτιμά το κομματικό πλαίσιο. Μόνο που σιγά σιγά και ο λαός μας βλέπει πιο ξεκάθαρα όχι μόνο τα κούφια λόγια, αλλά και τις κενές πράξεις της ανικανότητας κι όσο κι αν του κοστίζει πρακτικά, διαμορφώνει μία νέα αντίληψη των πραγμάτων γιατί η κοροϊδία δεν μπορεί να λειτουργήσει εσαεί. Έτσι και ο πολιτικός αξιολογείται επί του πρακτέου λόγω εξελίξεων δίχως να αντιλαμβάνεται ότι εκφυλίζεται ο λόγος του γιατί παραμένει στο ίδιο πλαίσιο δίχως να ασχολείται με την ερμηνεία τους όταν υπάρχουν νέα δεδομένα. Οι τρομοκρατικές επιθέσεις που έγιναν στο Παρίσι, λειτουργούν καταλυτικά για να αντιληφθούμε όλοι το κενό της πολιτικής μερικών πολιτικών που δεν έχουν κανένα ρόλο όταν βρισκόμαστε σε αληθινή κατάσταση κρίσης.