Μια γενοκτονία χρησιμοποιεί πάντα την τρομοκρατία για να επιβάλει τις απόψεις της με τη βία, αλλά και για να ακυρώσει οποιοδήποτε τάση αντίστασης. Και μία τρομοκρατική οργάνωση αν αφεθεί να δράσει κατά βούληση, όταν μεγεθύνεται, οδηγείται φυσιολογικά στην έννοια της γενοκτονίας. Με άλλα λόγια η τρομοκρατία είναι ένα κριτήριο. Μάλιστα κάνει χρήση των ίδιων τεχνικών που μηδενίζουν την ανθρώπινη υπόσταση των θυμάτων, για να μην προβληματίζονται οι θύτες, αφού λόγω προπαγάνδας έχουν την εντύπωση ότι εκτελούν οντότητες που δεν είναι άνθρωποι. Και αυτό είναι το παράδοξο της γενοκτονίας και της τρομοκρατίας, αφού οι θύτες που δεν έχουν μία ανθρώπινη δράση, όπως το αποδεικνύουν οι δράσεις τους, πιστοποιούν μεταξύ τους ότι δεν σκοτώνουν ανθρώπους αλλά κάτι άλλο. Και γι’ αυτόν τον λόγο τεμαχίζουν τόσο εύκολα τα κορμιά. Με αυτόν τον τρόπο, ένα χέρι, ένα πόδι, ένα αφτί, μία μύτη, δεν είναι πια ανθρώπινα και το ίδιο ισχύει και για το κεφάλι. Όλη η βαρβαρότητα βασίζεται στην αποκτήνωση. Και τα κτήνη στη συνέχεια δεν βλέπουν πια ανθρώπους αλλά απλώς άπιστους, δηλαδή υποκείμενα που μπορεί να εξοντώσει δίχως κόστος, αφού γι’ αυτήν δεν πρόκειται για ανθρώπους. Και η γενοκτονία και η τρομοκρατία εκμεταλλεύονται αυτό το νοητικό σχήμα, διότι η προπαγάνδα τους δεν αποδέχεται να δώσει στα θύματα την ιδιότητα του ανθρώπου. Έτσι και τα εγκλήματα δεν θεωρούνται ως τέτοια. Ακόμα και η γενοκτονία ερμηνεύεται ως μια εθνοκάθαρση με τη θετική έννοια για τα κτήνη αφού θεωρούν ότι η κοινωνία τους είναι μολυσμένη από ξένα στοιχεία…