Ο πληγωμένος στρατιώτης
συνέχισε την πορεία του
πάντα με στωικό τρόπο
προς την απελευθέρωση
γιατί ο μόλυβδος
δεν ήταν βάρος γι’ αυτόν
αλλά η ύπαρξή του
μόνο που ήθελε
να ζήσει ελεύθερος
και με τον έρωτα
της μικρής ζωής του
που χόρευε στο κουτί
που άνοιγε μόνο
με τη μουσική
του παρελθόντος.