Η νέα απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ενισχύει δυναμικά και αποτελεσματικά τις ευρωπαϊκές προσφυγές. Το κέρδος βρίσκεται σε πολλαπλό επίπεδο διότι η Τουρκία είχε μεγάλες προσδοκίες σε αυτήν την υπόθεση, αλλά και για τις επόμενες. Το ΕΔΑΔ όμως παρέμεινε ανεπηρέαστο και πήρε αυτήν τη γενναία απόφαση για τα πολιτικά δεδομένα. Το νομικό πλαίσιο είναι ξεκάθαρο και το ξέρουν όλοι οι ειδικοί του θέματος. Το πρόβλημα είναι κατά πόσο επηρεάζει την πολιτική και τη διπλωματία, ειδικά με το έντονο πεδίο διαπραγμάτευσης μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας. Με άλλα λόγια, οι αποφάσεις του ΕΔΑΔ που αφορούν αρχικά μόνο και μόνο ατομικές υποθέσεις έχουν μια γενική εμβέλεια. Και ο λόγος είναι απλός. Όλες οι προσφυγές των προσφύγων μας είναι του ίδιου τύπου. Κατά συνέπεια, μόλις εκδικάζεται η μία όσον αφορά στην ουσία και στη θεραπεία, λειτουργεί ως δεδικασμένο για τις επόμενες. Και με αυτόν τον τρόπο, η μία ενισχύει τις άλλες. Ειδικότερα, το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι η ουσία, με την έννοια της ειδικής ορολογίας, αλλά η θεραπεία, πάλι με το ίδιο πλαίσιο. Διότι ακόμα και αν όλες οι προσφυγές μας εκδικαστούν θετικά, η Τουρκία δεν θα είχε ουσιαστικό πρόβλημα. Όλο το θέμα για εκείνη θα παρέμενε μιντιολογικό. Το πρόβλημά της είναι η θεραπεία διότι εκείνη είναι που αποτελεί το οικονομικό κόστος. Και σε αυτόν τον τομέα, η Τουρκία είναι ευάλωτη. Παρόλο που παρουσιάζεται από μερικούς ως μία οικονομική δύναμη για διάφορους λόγους, η οικονομική πραγματικότητα είναι διαφορετική. Επιπλέον, ο πολλαπλασιασμός των ευρωπαϊκών προσφυγών ανεβάζει όλο και πιο ψηλά το οικονομικό κόστος της κατοχής και του εποικισμού. Με άλλα λόγια, οι ευρωπαϊκές προσφυγές δημιουργούν ένα οικονομικό επιχείρημα που γίνεται όλο και πιο ενοχλητικό για την Τουρκία. Η υπόθεση Ξενίδη-Αρέστη αντιπροσωπεύει από μόνη της 800.000 Ευρώ για τη μη απόλαυση της περιουσίας, 50.000 Ευρώ για την ψυχική οδύνη και 35.000 Ευρώ για τα δικαστικά έξοδα. Και όλα αυτά είναι εις βάρος της Τουρκίας και όχι μόνο εναντίον του κατοχικού καθεστώτος. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι η στρατηγική των προσφυγών προσφέρει ένα πεδίο μάχης για όσους θέλουν ν’ αγωνιστούν για την απελευθέρωση της Κύπρου. Είναι ένα ατομικό δικαίωμα που εξασφαλίζει το Συμβούλιο της Ευρώπης για να προστατεύσει τους πολίτες. Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι μόνο μια αφαιρετική έννοια μερικών ειδικών, έχουν επιπτώσεις πάνω σε όλη την κοινωνία. Αυτό, όμως, γίνεται μόνο και μόνο όταν τα διεκδικούμε. Αυτό προσφέρει το ΕΔΑΔ σε όλους τους πρόσφυγες της Κύπρου μας. Ο δρόμος των προσφυγών έχει ανοίξει και γίνεται όλο και πιο μεγάλος με τη διεκδίκηση του καθενός. Η Κύπρος με τους πρόσφυγές της και τις προσφυγές τους δεν ακολουθεί πια τη στρατηγική της σιωπής και γίνεται όλο και πιο ευρωπαϊκή διότι αποτελεί ένα παράδειγμα για όλους τους πρόσφυγες.