Είχε όλες τις δυσκολίες του κόσμου 
να ζωγραφίσει τον πόνο του. 
Μα το χειρότερο ήταν ότι τα κατάφερνε. 
Όμως ο σοφός του δάσκαλος, 
ο αντιπρόσωπος της κοινωνίας, 
του έλεγε πάντα με το ίδιο ύφος: 
      –      Κάνε κάτι το πιο χαρούμενο. 
Κι εκείνο προσπαθούσε και πάλι. 
Ώσπου μία μέρα βρήκε τη λύση. 
Ζωγράφισε ένα γελαστό παιδί 
και του έδωσε συγχαρητήρια 
ο σοφός του δάσκαλος. 
Ύστερα ο μικρός αυτοκτόνησε 
για να τελειώσει επιτέλους 
το βάσανο της χαράς. 
Το γελαστό παιδί είχε καταλάβει 
πόσο γλυκός είναι ο θάνατος 
όταν έχεις έναν τόσο σοφό δάσκαλο.