Εσύ που γεννήθηκες
πριν την πληγή
πριν το παρόν
πες μου πώς ήταν το παρελθόν μας
πες μου πάνω σε ποια βήματα
χόρεψες για τη μνήμη μας.
Εσύ που έμαθες
ποιος ήμουν χθες
ποιος είμαι τώρα
δως μου τα δάκρυα της ψυχής σου
δως μου τον πόνο της ζωής σου
να λυτρωθεί από το βάρος του φωτός.
Εσύ που ζεις
μες στο βλέμμα μου
μες στους παλμούς μου
πιες μια χούφτα γαλάζιο φως
πιες το πάθος της ρωμιοσύνης
που βρήκε το χρυσοπράσινο φύλλο
ριγμένο στο πέλαγος.