– Γιατί μ’ άφησες να ζήσω στην πατρίδα μου…
– Τι θέλεις να πεις;
– Να ζήσω την ίδια βαρβαρότητα;
– Που έζησες τότε;
– Ναι την ίδια…
– Δεν ξέρω τι να σου πω.
– Δεν έπρεπε ν’ αφήσεις να γίνει αυτό.
– Και τι ήθελες να κάνω.
– Να πείσεις όλους αυτούς που ψήφισαν χωρίς να ξέρουν, ν’ αλλάξουν γνώμη.
– Μα έχουμε δημοκρατία.
– Αυτό μας έλεγαν και τότε… Αλλά άλλοι ψήφιζαν για μας… Και πάντα για το καλό μας, έλεγαν…
– Τα ίδια έλεγαν κι εδώ.
– Μόνο που εσύ ήξερες για μένα… Και δεν τους είπες τίποτα.
– Δεν τόλμησα να το κάνω.
– Δεν σεβάστηκες τους αθώους.
– Δεν είμαι Δίκαια.
– Το ξέρω… Αλλά…
– Αλλά;
– Έπρεπε ν’ ακούσεις τον Δάσκαλό σου από πριν.
– Γιατί;
– Γιατί για μένα είναι πια αργά…
– Γιατί;
– Γιατί πέθανα με την ίδια βαρβαρότητα.