Όταν τρέχεις
μέσα στο Στάδιο
της Νεμέας
δεν σκέφτεσαι
τον αγώνα
και μόνο
αλλά το έργο
του Χρόνου
που λειτουργεί
στις λωρίδες
που εφάπτονται
τις άλλες
χωρίς παρέμβαση
και θυμίζει
παράλληλες
ιστορίες
που αποκτούν
νόημα
μόνο με το τέλος
με την ένωση.