Όσοι θεωρούσαν ότι το αγγλικό μοντέλο είναι ανθεκτικό, βλέπουμε ότι έχει πέσει θύμα του αγγλικού λαϊκισμού που εκμεταλλεύτηκε το θέμα του προσφυγικού για να προωθήσει τα κυνικά του συμφέροντα που έχουν σχέση με την αποκλειστικά εσωτερική πολιτική της Αγγλίας. Όσοι είναι αθώοι, νομίζουν ότι πρόκειται για την έκφραση του λαού χωρίς χειραγώγηση. Η πραγματικότητα βέβαια είναι εντελώς διαφορετική, διότι πολύ απλά είναι σπάνιοι οι ψηφοφόροι που γνωρίζουν πράγματι πώς λειτουργεί η Ευρωπαϊκή Ένωση. Έτσι με τις φοβίες του προσφυγικού που δεν έχουν καμία σχέση με τη δημοκρατία, έχουμε ένα αποτέλεσμα που θέτει την αγγλική κυριαρχία σε κίνδυνο. Λόγω της Σκωτίας, της Βόρειας Ιρλανδίας και του Γιβραλτάρ που δεν θέλουν να βρεθούν εκτός ευρωπαϊκού πλαισίου. Έτσι όσοι έχουν στο μυαλό τους το αγγλικό μοντέλο ως παράδειγμα ανεξαρτήτου πνεύματος, βλέπουν τώρα ότι είναι κι αυτό ευάλωτο στις πολιτικάντικες προσεγγίσεις που δεν έχουν κανένα στρατηγικό υπόβαθρο για να προετοιμάσουν το μέλλον. Δημιουργώντας ένα τοπικό χάος, νομίζουν ότι προκαλούν ευρωπαϊκές δομές, ενώ βλέπουμε ήδη ένα φαινόμενο boomerang και την αναζήτηση διορθωτικών κινήσεων. Διότι τώρα μετά τα αποτελέσματα, εμφανίζεται η αλήθεια για ψευδή επιχειρήματα που επηρέασαν ένα μεγάλο ποσοστό του κόσμου, το οποίο δεν είχε ιδέα για το γεγονός ότι ο λαϊκισμός δεν έχει κανένα όριο για να πετύχει τον στόχο του. Είναι καλό που βλέπουμε αυτές τις εξελίξεις ως εξωτερικοί παράγοντες και δεν δοκιμάσαμε τα ίδια. Αυτό το πείραμα, αφού επί της ουσίας δεν πρόκειται για τίποτα άλλο, είναι καλό που δεν το ζήσαμε και που μπορούμε να βοηθήσουμε επί του πρακτέου μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο για να καταπολεμηθεί ο αγγλικός λαϊκισμός.