Ο ρόλος των Ηνωμένων Εθνών δεν μπορεί να συρρικνωθεί στο να διευθετεί τα προβλήματα ανάμεσα στα Κράτη γιατί στην καλύτερη των περιπτώσεων, θα είναι ισόμορφος με ένα Δικαστήριο Δικαιοσύνης. Επιπλέον η ύπαρξη του Συμβουλίου Ασφαλείας θέτει υπό αμφισβήτηση αυτή την ιδέα μέσα στα θεμέλια του. Πρέπει λοιπόν να δούμε αυτόν τον ρόλο μέσα σε ένα πλαίσιο κυρίως γεωπολιτικό με την αναζήτηση μιας ισορροπίας ανάμεσα στην διπλωματία και την στρατηγική. Η μία οφείλει να επιλύει καταστάσεις αντικρουόμενες για να αποφεύγονται συγκρούσεις, η άλλη οφείλει να θέτει ένα τέλος σε συγκρούσεις για να δίνει λύση. Αυτό ωστόσο απαιτεί πρωτοβουλίες κι όχι μόνο απαντήσεις σε ερωτήσεις. Είναι γι’ αυτό το λόγο που η αντιπροσωπεία επίλυσης προβλημάτων σε επιτροπές πρέπει να είναι αποτελεσματική με τρόπο εύστοχο για να αποφεύγεται η δημιουργία λανθασμένων προβλημάτων. Είναι επίσης σκόπιμο, πάντα μέσα στην ίδια σειρά της ιδέας, να έχουμε κατά νου ένα ψήφισμα χωρίς ουρά μετά το τέλος του, γιατί σε κάποιες περιπτώσεις, αυτή η ουρά είναι πιο επικίνδυνη για τους λαούς παρά η κυριολεκτική σύγκρουση. Έτσι ο ρόλος των Ηνωμένων Εθνών εμπεριέχει στοιχεία του brainstorming και της πλάγιας σκέψης μέσα στη διαδικασία λήψης αποφάσεως για να επιλυθεί ένα πρόβλημα.