Το νησί χαρακτηρίζεται από την θάλασσα που το περικλείει και μ’ αυτήν την έννοια είναι μια μεσοθάλασσα. Έτσι η δημιουργία μιας γέφυρας που το συνδέει με το ηπειρωτικό μέρος, αποτελεί ένα παράδοξο εκ φύσης. Σε αυτό το πλαίσιο όμως υπάρχει και η καινοτομία. Αυτό φαίνεται από την ιστορία ειδικά του εικοστού, λόγω της τεχνολογίας. Έτσι το νησί γίνεται επέκταση της ξηράς. Με άλλα λόγια αλλάζει η φύση του. Μόνο που αυτό είναι βέβαια αμφίδρομο, έτσι η διασύνδεση λειτουργεί πια ως καταλυτικό στοιχείο για την εξέλιξη των δύο. Αυτό φαίνεται και από τη συγκοινωνία η οποία δεν βασίζεται πια αποκλειστικά στο καράβι. Έτσι δημιουργείται μια δυναμική που φαίνεται να είναι αρχικά ανταγωνιστική, στην πραγματικότητα ακολουθεί τα δεδομένα και τις ανάγκες των κατοίκων. Είναι ένας νέος τρόπος να δούμε την έννοια του νησιού που θυμίζει την ουσία του φάρου και βέβαια του λιμανιού που είναι πόλη της θάλασσας, ενώ το νησί γίνεται λιμάνι της ξηράς με τη γέφυρα.