Η πρώτη διαφορά που υπάρχει μεταξύ της εκπαίδευσης και της Παιδείας, είναι ότι η πρώτη είναι απλώς υποχρεωτική, ενώ η δεύτερη μπορεί να είναι έξυπνη. Η ιδέα δεν είναι η αμφισβήτηση του υποχρεωτικού, αφού θεωρούμε ότι είναι ένα δικαίωμα για τους μικρούς ανθρώπους, διότι τους εξασφαλίζει ότι η ζωή τους δεν θα καταπατηθεί από τον εργασιακό χώρο. Η δεύτερη διαφορά βρίσκεται μεταξύ απόδοσης που είναι το όλο θέμα της εκπαίδευσης και της κατανόησης της επινόησης που είναι το μόνο που απασχολεί την Παιδεία. Η τρίτη διαφορά προέρχεται από την έννοια της ύλης που πιέζει τον χρόνο εκμάθησης με τα εφόδια της εκπαίδευσης, ενώ στην Παιδεία ξέρουμε ότι ο Χρόνος είναι μαζί μας. Μπορεί αυτές οι λεπτομέρειες να φαίνονται κοινωνικά ανούσιες, αλλά είναι η ουσία για την Ανθρωπότητα. Έτσι η Έξυπνη Παιδεία δεν προσπαθεί καν να συγκριθεί με την υφιστάμενη εκπαίδευση. Ασχολείται με τη στρατηγική διδασκαλία που δεν έχει μόνο στόχους αλλά και οράματα. Έτσι οι δυσκολίες είναι ένας τρόπος να διδαχθεί η έννοια της υπέρβασης. Διότι στην Έξυπνη Παιδεία τίποτα δεν είναι εύκολο εξ αρχής, αλλιώς θα ακολουθήσει η λήθη. Ενώ είμαστε της μνημοσύνης και αυτό γίνεται μόνο με την ενσωμάτωση του Χρόνου την ώρα της διδασκαλίας, όπου όλα δίνονται με γενναιοδωρία.