Μερικά θέματα δεν φαίνονται να έχουν μία άμεση σχέση έτσι είναι και ο ελληνικός ζεόλιθος με την Αγία Σοφία. Σίγουρα έχουν ένα κοινό πλαίσιο λόγω Θράκης και Κωνσταντινούπολης, αλλά υπάρχουν και πρακτικές εφαρμογές. Λόγω συντήρησης της εκκλησίας πριν μερικές δεκαετίες έβαλαν μπετό για να στερεώσουν τεμάχια της εξωτερικής πλευράς κάτω στη σκεπή. Τώρα είδαν ότι το μπετό χάλασε και ότι είναι προτιμότερο να βάλουν κονίαμα με ποζολάνη. Μάλιστα έγιναν αναλύσεις από το παλιό υλικό του ναού για να βρουν μία σύνθεση η οποία να είναι κοντινή όσον αφορά στα συστατικά. Τώρα εμείς βλέπουμε ότι ο ζεόλιθος έχει ακόμα καλύτερες ιδιότητες από αυτό το υλικό και χρησιμοποιείται στις συντηρήσεις αρχαιολογικών μνημείων. Έτσι μπορούμε να φανταστούμε ότι σιγά σιγά η συντήρηση στην Αγία Σοφία θα χρησιμοποιεί ελληνικό ζεόλιθο για να συνεχίσει την πορεία της μετά από δέκα πέντε αιώνες χάρη σ’ ένα υλικό που είναι από την ίδια της τη γη. Διότι ένα χαρακτηριστικό που έχει ο ναός είναι ότι έχει πολύ κονίαμα ανάμεσα στα τούβλα που του προσφέρει ανθεκτικές ιδιότητες, αφού ξεπέρασε πάνω από δέκα σοβαρούς σεισμούς, επειδή αυτή η πλαστικότητα λειτουργεί σαν το ξύλο. Έτσι και σε αυτό μπορεί να βοηθήσει ο ελληνικός ζεόλιθος.