Παραμένουμε
σε μια παρέα
γιατί φοβόμαστε
το ίδιο μας
το κενό
όταν είμαστε
επιτέλους
μόνοι
με την μοναξιά μας
γιατί ούτε αυτή
δεν θέλει
να μας ακούσει
κι εμείς ακούμε
τους κενούς
μόνο λόγους
που προσποιούνται
ότι είναι διάλογοι
για να φανεί
ότι υπάρχει
μια μορφή
κοινωνικότητας
αφού φοβούνται
την ανθρωπιά
ως ασθένεια.
​​