Η άυλη κληρονομιά του Ερωτόκριτου
δεν είναι μόνο ένα κείμενο του παρελθόντος.
Είναι ταυτόχρονα το ζωντανό στοιχείο
που αγαπά ο λαός μετά από αιώνες.
Είναι η μνημοσύνη του μέλλοντος
που δεν ξεχνά το παρελθόν.
Είναι το άσμα των ανθρώπων
που αναζητούσαν το έργο
για να μη χαθεί ένας πολιτισμός
που είχε υποστεί πολιορκία.
Διότι το άυλο
είναι η ύλη της σκέψης μας
είναι το πνεύμα της συνέχειας
και η εξέλιξη της ανάγκης.
Επειδή ο Κορνάρος κατέγραψε
με τούτο το επικο-λυρικό άσμα
τη λογική και τα συναισθήματα
μιας εποχής που άφησε ιστορία
για να ζήσει το μέλλον ενός Έθνους.