Πόσο άσχετος μπορεί να είναι ένας υπουργός και εκτός αρμοδιότητας όταν προσπαθεί να βρει επιχειρήματα για να υποστηρίξει το απαράδεκτο; Τώρα έχουμε μια απάντηση: εντελώς. Μερικές φορές αναρωτιόμαστε αν κάποιοι έχουν πάει εξωτερικό για να δουν απλώς αυτό που λένε ότι δεν υπάρχει. Ένας απλός επισκέπτης της Γαλλίας και του Βελγίου μπορεί να δει χωρίς καμιά δυσκολία ότι υπάρχουν τζαμιά και στο Παρίσι και στη Λυών και βέβαια στις Βρυξέλλες. Άρα ποιο είναι το λάθος που έκαναν για να υποστούν τρομοκρατικές επιθέσεις; Κι εμείς δεν θέλουμε να κάνουμε το ανάλογο; Όταν με την επιστημονικότητα που χαρακτηρίζει ένα άτομο που παρέμεινε με το επίπεδο ενός μαθητή τρίτης Λυκείου θέλει να βρεις επιχειρήματα για να πείσεις το λαό σου, αναζητάς μια συμβουλή από κάποιον που ξέρει ή που έχει τουλάχιστον ταξιδέψει στο εξωτερικό, για να μην γελοιοποιηθείς. Αλλά εδώ, αφού το γελοίο δεν σκοτώνει, δεν υπάρχει πρόβλημα. Είχαμε ήδη δει επιστημονικές δηλώσεις, που αποσύρθηκαν στη συνέχεια, για τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Άρα όταν θα ανακαλυφθεί το φωτογραφικό υλικό με τα τζαμιά του εξωτερικού, μάλλον θα υπάρξει μια αλλαγή ή κολοτούμπα όσον αφορά στις θεαματικές δηλώσεις της ασχετοσύνης. Επίσης το να χρησιμοποιηθούν οι θέσεις της ακροδεξιάς του 1936 και του 1967 ως επιχειρήματα, για κάποιον που θεωρεί τον εαυτό του από την άλλη πλευρά, έχει ενδιαφέρον, διότι μας θυμίζει γερμανοσοβιετικό σύμφωνο που έγινε μεταξύ δύο ατόμων που θεωρούσαν τον εαυτό τους ως σοσιαλιστές, ενώ αποδείχτηκε ότι ήταν απλώς γενοκτόνοι. Αλλά μάλλον κι αυτή η λέξη είναι άγνωστη στο Υπουργείο του.