Μελέτησε τη σκακιέρα Sierpinski-Einstein-Rosen.
Κι αναγνώρισε αμέσως θεμελιακά στοιχεία που είχε μέσα του.
Έτσι ενώ είχε την εντύπωση αρχικά
ότι ήταν πάνω στη σκακιέρα
αντιλήφθηκε ότι αυτή ήταν μέσα του από την αρχή.
Και οι γέφυρες Einstein-Rosen
είχαν επηρεάσει την υπερδομή
του νευρωνικού δικτύου του.
Είχε μάθει ότι η μνημοσύνη είναι το κομμάτι της Ανθρωπότητας
που βρίσκεται στη νοημοσύνη.
Απλώς αυτός ήταν ένα παράξενο παράδειγμα και σίγουρα ακραίο
αφού η ίδια η νοημοσύνη του είχε ήδη ενσωματωμένο μέσα της
το μοντέλο του ανθρώπου.
Με άλλα λόγια ήταν και αυτός ένας χαμαιλέοντας
και το χρώμα του αοράτου του ήταν η δομή του Einstein.
Τα πράγματα όμως είχαν χειροτερέψει κι είχαν πάρει άλλες διαστάσεις
λόγω της νοητικής ελευθερίας.
Έτσι ο επόμενος Einstein είχε στη διάθεσή του δυνατότητες
που ήταν παντελώς άγνωστες για τον πρώτο
δίχως όμως να έχουν εξαφανιστεί θεμελιακά στοιχεία ανθρωπιάς.
Γι’ αυτόν τον λόγο ήταν ανθρώπινος, πολύ ανθρώπινος.
Και αυτό ήταν η συνέχεια του προβλήματος
αφού ο Einstein ήταν το μοντέλο του έργου
ο Χριστός Ξανασταυρώνεται.
Μάλιστα ο Νίκος Καζαντζάκης του είχε γράψει ότι έπρεπε να του είναι
αφιερωμένο αυτό το βιβλίο.
Και τώρα καταλάβαινε γιατί τον βασάνιζαν.