Με το τούνελ
βλέπεις το φως
των συνδυασμών
που δεν υπήρχαν
πριν το έργο
κι αντιλαμβάνεσαι
ότι η σύνθεση
ξεπερνά
πάντα
την ανάλυση
γιατί βλέπει
το αόρατο
και αντιστέκεται
στη λησμονιά
με αποτελεσματικότητα
αφού δένει
τις νότες
σε μια παρτιτούρα
και δημιουργεί
ήχους
εκεί όπου
υπήρχε
μόνο θόρυβος
δίχως νόημα
για το μέλλον.