Με τα νέα τρομοκρατικά δεδομένα, η Γερμανία αναγκάστηκε ν’ αλλάξει την απλοϊκή της πολιτική για να ενισχύσει μ’ ένα τρόπο παράδοξο το εργατικό της δυναμικό. Η πραγματικότητα ξεπέρασε αυτό που ονόμαζε τη στρατηγική της. Διότι με τη Σουηδία είχε καταφέρει να μετατρέψουν τις χώρες τους ως πόλους έλξης για τους μετανάστες μέσω του υποτιθέμενου προσφυγικού φαινομένου. Ενώ η στρατηγική έδειχνε ότι θα υπάρξουν αντιδράσεις λόγω κορεσμού. Όμως η Γερμανία άργησε να πάρει μια ορθολογική θέση κι αναγκάζεται τώρα να βάλει ένα φράγμα στις θέσεις της που δεν βοήθησαν την Ευρωπαϊκή Ένωση κι ειδικά τις χώρες που βρίσκονται στην πορεία των μεταναστών. Όμως η αλλαγή επί της ουσίας δεν σχετίζεται μόνο με τα γεγονότα της τρομοκρατίας αλλά και με τις εκλογές όπου το φαινόμενο της δημαγωγίας προκαλεί αλλαγές τοποθέτησης των πολιτικών. Βλέπουν όλοι ότι αυτό που θεωρήθηκε ως μια λύση έχει μια ουρά που λειτουργεί καταλυτικά για την παραγωγή εσωτερικών προβλημάτων. Με τα τρομοκρατικά χτυπήματα εντός Γερμανίας και με τους φόβους για πιο ισχυρά, η γερμανική πολιτική είναι αναγκασμένη να αναθεωρήσει τις αρχές της που δεν είχαν μία αξιακή βάση, αφού εξέταζαν μόνο το τοπικό συμφέρον δίχως να αξιολογήσουν τις φθορές στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Βέβαια το ίδιο κάνει και η Σουηδία και σίγουρα η Γερμανία θα υποστεί φθορές και η ίδια όσο η Σουηδία δεν αλλάζει και αυτή την τοποθέτησή της όσον αφορά στο προσφυγικό, αφού μετανάστες θα θέλουν πια να περάσουν δίχως να μείνουν. Σε κάθε περίπτωση η αλλαγή που είχαμε προβλέψει άρχισε και αυτό θα έχει επιπτώσεις σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Έτσι το κόστος, το ανθρώπινο, είναι αυτό που θα βοηθήσει ανθρώπινα την περιπέτεια των ανθρώπων.