Ακόμα και η Βιέννη είχε κινδυνέψει
με την άλωση της Βούδα.
Γι’ αυτόν τον λόγο αποφάσισε
να εξετάσει με όλες τις λεπτομέρειες
το αμυντικό σύστημα του κάστρου.
Ακόμα και τώρα ο Δούναβης χώριζε
τη Βούδα τον λόφο με την Πέστη
την πεδιάδα.
Έτσι η μεγάλη άμυνα θα γινόταν σε
κάθε περίπτωση από το κάστρο με
την ενίσχυση του φρουρίου.
Διότι η ιστορία ξαναγράφεται.
Ειδικά αν δεν την έχεις διαβάσει.
Θυμήθηκε την πόλη και το κάστρο
Peterwardein.
Αύγουστος 1716.
Ο μήνας της επιστροφής.
Με τον Γάλλο Eugène de Savoie
όλα άλλαξαν κι οι οθωμανικές θέσεις
κατέρρευσαν.
Αυτή η νίκη οδήγησε στην επόμενη
στο Βελιγράδι και αυτή είχε ως
συνέχεια τη Συνθήκη Passarowitz.
Έτσι απελευθερώθηκε η Ουγγαρία από τη
βαρβαρότητα που προσπάθησε να της κλέψει
την ιστορία και τη θρησκεία της.
Μάταια όμως.
Η πολιορκητική του κάστρου έκανε τη διαφορά.
Εξέτασε τα τείχη και τις δομές.
Οι ενισχύσεις θα ήταν απαραίτητες
όσο για το φρούριο ενώ η θέση του
ήταν άκρως στρατηγική, δεν είχε την
υποδομή ν’ αντέξει σύγχρονες επιθέσεις.
Γι’ αυτόν τον λόγο πήγε στην περίφημη
εκκλησία για ν’ ανάψει ένα κερί.
Λίγοι έβλεπαν τα στίγματα του πολέμου.
Πιο σπάνιοι ήταν αυτοί που ήξεραν
για την αντεπίθεση της Ανθρωπότητας.
Ήταν γεμάτη ιστορία.
Θα έπρεπε όμως ν’ αποκτήσει μέλλον.
Δίχως φοβίες, μόνο με έργο.
Λόγω ανάγκης.
Έξω ξαναβρήκε τους πέτρινους ψαράδες.
Η άμυνα ήθελε αλλαγές.
Ως βαριάντα της ιταλικής άφηνε πολύ
χώρο στην επίθεση.
Σκέφτηκε το πνεύμα της Judit.