Είχε στο μυαλό το πνεύμα του Jean Moulin.
Ήξερε ότι είχε εντοπιστεί από τον ανθυπολοχαγό, ειδικό στις Οχυρώσεις του Vauban.
Γιατί ο λοχίας δεν μπορούσε να δει παρά μόνο την επιφάνεια.
Οι δεξιότητές του στη σκοποβολή είχαν χωρίς αμφιβολία κάνει τη διαφορά, αλλά το ουσιαστικό ήταν αλλού.
Ο σκαπανέας του 2ου Τάγματος του Μηχανικού δεν ήταν εκεί για αυτόν τον λόγο. Κοίταζε τα σημάδια στο έδαφος για τη νυχτερινή τοποθέτησή του.
Γιατί η τελετή της απονομής του τιμητικού μεταλλίου θα λάμβανε χώρα το βράδυ.
Κι είχε επιλεχτεί για να είναι ο αποδέκτης.
Χωρίς να το έχει ζητήσει.
Χωρίς να διεκδικήσει την παραμικρή διάκριση.
Γιατί αγαπούσε τους συντρόφους της ομάδας του.
Μόνο που η διαφορά είχε κάνει τη διαφορά.
Τοποθετήθηκε στην προβλεπόμενη θέση
και παρέμεινε εντελώς ακίνητος μέσα στο σκοτάδι.
Το βλέμμα του ένιωσε τις λεπτομέρειες.
Εκείνη η ιστορική και συμβολική στιγμή είχε λάβει χώρα κάτω από τα αστέρια.
Κι όταν τo τιμητικό μετάλλιο έλαβε τη θέση του
κοίταξε τον ουρανό, αναλογιζόμενος τον Jean.