Ενώ υπάρχουν τόσες εξελίξεις στα θέματα της τρομοκρατίας στη Μέση Ανατολή και στην Ευρώπη, η απουσία της Ελλάδας ως κράτος είναι όχι μόνο θεαματική αλλά και αισχρή. Ενώ ξέρουμε τι σημαίνει γενοκτονία, ενώ έχουμε υποστεί πολλές φορές την έννοια της βαρβαρότητας, ενώ ζήσαμε την κατοχή και την βαρβαροκρατία, οι εκπρόσωποι της εξουσίας δεν φαίνονται πουθενά. Δεν μιλούμε πια ούτε για Ανθρώπινα Δικαιώματα. Δεν είπαμε ότι θα μπορούσαμε να πρωτοστατήσουμε στην προώθηση των Δικαιωμάτων Ανθρωπότητας αλλά τουλάχιστον να δείξουμε έμπρακτα ότι είμαστε ενάντια στη βαρβαρότητα. Αντιθέτως η κυβέρνηση παίρνει ακόμα και βάρβαρες θέσεις περί γενοκτονίας λες και δεν μας έφτανε ο ραγιαδισμός μερικών μελών της. Αλλά βέβαια συντηρούν μια απαράδεκτη κατάσταση μόνο και μόνο διότι θέλουν να εξαντλήσουν την κυβερνητική τους παρουσία, γιατί ξέρουν ήδη ότι δεν έχουν μέλλον μετά. Κι άλλοι επειδή είναι δειλοί και δεν θέλουν να πάρουν μια τολμηρή απόφαση. Αλλά έως πότε; Η απουσία της Ελλάδας στο διεθνές επίπεδο έχει κόστος για όλους τους Έλληνες και πρέπει να πάψει.