Στο πάτωμα
του ατελιέ
που πέταξε
ο γλάρος
περπάτησες
με τα χέρια
σαν να ήταν
φτερά
που είχε
σπάσει
ένα δράμα
κι ανακάλυψες
το μονοπάτι
της αλήθειας
που δεν σταματά
στα όρια
του κειμένου
αλλά ζει
σκηνοθετικά
για την αγάπη
της ανθρωπιάς
που δεν ξεχνά
τίποτα
απ’ όσους
υποφέρουν.