Όσοι μας λένε τα ίδια και τα ίδια εδώ και δεκαετίες για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, δεν μπορούν να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα της ΑΟΖ. Βέβαια, δίνουν την εντύπωση ότι παρακολουθούν το θέμα, επειδή μιλούν για την επικαιρότητα, αλλά επί της ουσίας δεν έχουν ακόμα ενσωματώσει στη σκέψη τους τα χαρακτηριστικά της ΑΟΖ σε σχέση με τους υδρογονάνθρακες. Διαβάζουν, λοιπόν, πάντα το αρχικό κείμενο της Συμφωνίας Montego Bay, αλλά το Δίκαιο της Θάλασσας έχει εξελιχθεί επί του πρακτέου μέσω των αποφάσεων του Διεθνούς Δικαστηρίου της Δικαιοσύνης. Επίσης, καθώς το βλέπουμε στην Ανατολική Μεσόγειο η Τουρκία όσο και να χτυπιέται, δεν έχει να παίξει κανένα ρόλο. Τώρα, όσον αφορά στην έννοια της μέσης γραμμής την έχουμε βάλει ήδη σε λειτουργία με τον διαγωνισμό μας και τα 20 θαλάσσια οικόπεδα. Δεν υπάρχει, λοιπόν, κανένας λόγος να ακούμε άλλες αποστάσεις ακόμα κι αν είμαστε ραγιάδες. Ταυτόχρονα όλα τα στρατηγικά κοιτάσματα υδρογονανθράκων, στα οποία έχουμε πρόσβαση, πολύ απλά δεν έχουν καμιά σχέση με την Τουρκία. Με άλλα λόγια, το θέμα της ΑΟΖ εξαρτάται από τους παίκτες που έχουν κάποιο ρόλο να παίξουν κι από κανέναν άλλο. Έτσι, οι αναλύσεις πρέπει να επικεντρωθούν στις χώρες που έχουν πρόσβαση και στις πετρελαϊκές εταιρείες που έχουν μια διεθνή εμβέλεια για να συμβάλουν και βέβαια να εκμεταλλευτούν τα δεδομένα της ενέργειας, ειδικά με την κατασκευή του αγωγού East Med που ανήκει ήδη στα προγράμματα κοινού ενδιαφέροντος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.