Η φιλοσοφική σκέψη
του Dostoïevski
δεν περιορίζεται
στο έργο του
το μυθιστορηματικό
είναι πιο βαθιά
και ξεπερνά τα όρια
της ζωής των ηρώων του
γιατί η οντότητά του
χωρίς να το ομολογεί
άμεσα
αγγίζει τον άνθρωπο
όπως μια πληγή
γιατί υπερβαίνει
τις κοινωνικές συμβάσεις
της εποχής του
και μ’ αυτόν τον τρόπο
αυτή η υπέρβαση
γίνεται διαχρονική
γιατί ανήκει
στην Ανθρωπότητα
ολόκληρη.