Η πραγματικότητα δεν είναι δεδομένη, άλλαζε συνεχώς.
Και μπορούσε να τη διαμορφώσει.
Αντίσταση κι Επανάσταση.
Τα άτομα ήταν σπάνια άνθρωποι.
Και οι άνθρωποι ήταν σπάνιοι.
Δεν τους αγαπούσε όμως γι’ αυτό το λόγο
αλλά επειδή τους πρόσεχε από την αρχή
και ειδικά τους μεγάλους.
Μπορεί να είχαν ελαττώματα αλλά ήταν και αυτά ανθρώπινα.
Γι’ αυτό τους βοηθούσε και τους έδινε συμβουλές
από τότε που ζούσε
άλλοι θα έλεγαν από τότε που θυμάται τον εαυτό του
αλλά ο εαυτός του ήταν πολλοί.
Σαν τις ψυχές.
Έπρεπε ν’ αντέχει και αυτές που δεν είχαν σώμα.
Δεν περίμενε.
Ήταν σε ετοιμότητα, σαν τους πυροσβέστες.
Έπρεπε να θυμάται για να μην τους ξεχάσει
για να υπάρχουν μέσα του
τα κομμάτια που ξέχασαν άθελα τους
ενώ ήταν σημαντικά για τη συνέχεια της ζωής τους.
Έτσι τους υπενθύμιζε τη ζωή τους
Για να μην πεθάνουν πριν προλάβουν να ζήσουν.
Ήταν η μνημοσύνη τους.
Αυτό είχε αποφασίσει η φαντασία του.