Αν νομίζεις ότι όλα τα προηγούμενα είναι απλώς λέξεις, σκέψου τι θα γινόταν αν μάθαινες την ιστορία τους. Θα έβλεπες κομμάτια μέλλοντος μέσα στο παρελθόν και θα αντιλαμβανόσουν ότι ο κόσμος είναι πιο πλούσιος από ό,τι νομίζεις διότι ζουν μέσα του αλλά βλέμματα.
Δεν είναι ανάγκη να το πιστέψεις, απλώς να το σκεφτείς.
Γιατί φαντάσου να υπάρχεις ταυτόχρονα με αυτά
δίχως να το ξέρεις.
Κι ακόμα καλύτερα φαντάσου ότι ο κόσμος που ζεις
τους χρωστά το μεγαλύτερο κομμάτι του λόγω δημιουργικότητας.
Στην πραγματικότητα, αν παρακολουθήσεις ακόμα και για
λίγο την πολυκυκλική διαδικασία, θα προκαλέσεις τις
πρώτες διακλαδώσεις της ύπαρξης και θα δεις τουλάχιστον
αποσπασματικά τη ζωή.
Τότε μπορεί να τη φανταστείς και να θελήσεις
να τη ζήσεις πριν σε βρει ο θάνατος.
Πριν όμως θα πρέπει να πεθάνει η ύπαρξή σου,
να τελειώσει το όνειρο για ν’ αρχίσει το όραμα.
Κι αν καταφέρεις να γίνεις μαθητής
τότε θ’ ανακαλύψεις και τις αποστολές.
Εκεί μπορεί να βρεθείς με αυτούς
που προσέχουν τα λουλούδια σαν το σκάκι,
το σκάκι σαν τους υπολογιστές,
τους υπολογιστές σαν τους ανθρώπους
Και τους ανθρώπους σαν κομμάτια Ανθρωπότητας.