Περπατούσε το βράδυ στα Άνω Πετράλωνα.
Δεν υπήρχε ψυχή έξω παρόλο που δεν έκανε κρύο.
Οι δρόμοι ήταν σκοτεινοί λες κι είχαν σβήσει τα φώτα.
Του ήρθε μια απαίσια γεύση στο στόμα του.
Δεν ήξερε τι ήταν.
Κι αναζήτησε μια πηγή αλλαγής.
Τότε είδε έναν άνθρωπο και χάρηκε.
Του μίλησε αλλά εκείνος φοβήθηκε
κι έκλεισε το παράθυρο του σπιτιού.
Κατέβηκε μάλιστα για να τον διώξει από την περιοχή του.
Όμως εκείνος παρέμεινε ακίνητος.
Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε η γυναίκα του.
Κι είχε μια οδοντόπαστα στα χέρια της.
Ο άντρας της, της είπε να μην πλησιάσει.
Τότε ο ακίνητος προχώρησε προς τον άντρα
κι εκείνος έπεσε στα γόνατα
για να του ζητήσει χάρη.
Δεν είπε τίποτα.
Τότε η γυναίκα ήρθε στο ύψος του
και του έδωσε την οδοντόπαστα.
Ο άντρας δεν κατάλαβε τι έγινε.
Είπε ευχαριστώ και έφυγε.
Ο άντρας σηκώθηκε ντροπιασμένος.
Η κοινωνία ήταν μόνο μια απαίσια γεύση στο στόμα.
Κι αν δεν βρεις οδοντόπαστα, φτύσε την.