Ε : Αυτό είναι όλο;

Α : Ναι, κατά κάποιο τρόπο…

Ε : Και η ζωή των ανθρώπων τότε;

Α : Είναι όπως το θεατρικό μας: για τους περισσότερους από αυτούς είναι μία τραγική κωμωδία. Σπάνιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι των οποίων η ζωή είναι δράμα ή τραγωδία…

Ε : Αλλά πρόκειται για θέατρο, έτσι δεν είναι;

Α : Το θέατρο της ζωής !

Ε : Για ποιο λόγο το θέατρο μιλάει τόσο συχνά για τη ζωή;

Α : Επειδή έχει τις ρίζες του σ’ αυτή, Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά…

Ε : Σε αυτή την περίπτωση, ακόμα κι αν ο Θεός ελευθερώσει τους ανθρώπους από την παρουσία του, δεν ξέρουν τι να κάνουν με την απουσία του.

Α : Είναι το κέντρο βαρύτητας της προηγούμενης συζήτησής μας…

Ε : Αυτό δεν είναι λοιπόν μια κωμωδία;

Α : Μια κωμωδία δεν είναι πάντα αστεία…

Ε : Αλλά γιατί;

Α : Διαφορετικά θα ήταν μια φάρσα !

Ε : Είναι αστείο;

Α : Όχι, όχι μιλάω σοβαρά! Χρόνος. Διαφορετικά, εδώ, δεν υπάρχει παρά μια γαλοπούλα …

Ε : Κοιτάζοντας το κοινό. Και στρουθοκάμηλοι;

Α : Υπάρχουν παντού…

Ε : Είναι γι’ αυτό που οι άνθρωποι δεν πετούν;

Α : Οι άνθρωποι έχουν κάψει  τις φτερούγες τους…

Ε : Δεν είναι αρκετό που έχουν μπούτια;

Α : Κοιτάζοντας τις γυναίκες του κοινού. Για τους άνδρες, όχι !

Ε : Πόσοι άνθρωποι έχουν συνείδηση της τραγικής πτυχής της ζωής ;

Α : Πολλοί λίγοι. Και ευτυχώς !

Ε : Γιατί λοιπόν;

Α : Δεν θα ήταν αστεία όλες τις μέρες…

Ε : Αλλά η ζωή οδηγεί στο θάνατο…

Α : Όχι, Η ζωή γεννιέται από τον θάνατο !

Ε : Πώς;

Α : Αντίθετα με τα φαινόμενα, ο θάνατος είναι η πηγή της δημιουργίας.

Ε : Από το καλό στο καλύτερο…

Α : Γιατί η ζωή είναι δημιουργία !

Ε : Και η εξέλιξη;

Α : Είναι η λειτουργία της δημιουργίας.

Ε : Αυτό είναι όλο;

Α : Το υπόλοιπο δεν είναι παρά λεπτομέρειες…

Ε : Και η τεκνοποίηση και η αναψυχή;

Α : Το ένα και το ίδιο πράγμα.

Ε : Αλλά για κάποιους η ζωή δεν είναι παρά αναπαραγωγή…

Α : Μέχρι την ώρα της αφύπνισης !

Ε :  Είναι πένθιμη κωδωνοκρουσία, λοιπόν;

Α :  Όχι, αυτός είναι ένας άλλος ήχος της καμπάνας !

Ε : Η κατάσταση μου μοιάζει αρκετά περίπλοκη…

Α : Είναι όμως ακραία απλή…

Ε : Έκπληκτος. Πώς;

Α : Όλα είναι πολύπλοκα !

Ε : Σε αυτή την περίπτωση τι να κάνουμε για να ζήσουμε, για να δημιουργήσουμε;

Α : Πρέπει να αναφερθούμε στο λεξικό.

Ε : Μα αυτό είναι ένα άλλο παίγνιο. Χρόνος. Είναι ένα ζήτημα ζωής ή θανάτου!

Α : Όλα είναι ζήτημα Χρόνου !

Ε : Αυτό δεν έχει τίποτα κοινό !

Α : Ακριβώς, είναι ουσιώδες…

Ε : Αλλά τότε…

Α : Πρέπει να συμβουλευτούμε το λεξικό των κυρίων ονομάτων. Δεν υπάρχει ζήτημα ζωής και θανάτου !