Ερώτηση: Είδα το κείμενο που μου στείλατε για την αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάννης από τον κ. Ερντογάν. Λαμβάνοντάς την υπόψη θεωρείτε ότι οι δηλώσεις του αυτές έγιναν για εσωτερική κατανάλωση και μόνο;

Απάντηση: Οι δηλώσεις του Προέδρου της Τουρκίας έγιναν σίγουρα για εσωτερική κατανάλωση, διότι βλέπει ότι υπάρχει πλαίσιο αμφισβήτησης για τις κινήσεις του εντός κυριαρχίας, αλλά και με τους Κούρδους. Όμως, αυτές ακολουθούν ταυτόχρονα μια γενική τάση που προσπαθεί να παρουσιάσει ως θύμα ένα κράτος που διέπραξε τόσες γενοκτονίες δίχως ποτέ να τις αναγνωρίσει. Εδώ ποντάρει στο γεγονός ότι εκτός από τους ειδικούς και τους διπλωμάτες κανένας δεν έχει ασχοληθεί με τη Συνθήκη της Λωζάννης και δεν ξέρει επί της ουσίας τι έχει αρπάξει από άλλους λαούς χάρη σ’ αυτήν. Μόνο που η τεχνητή θυματοποίηση της Τουρκίας δεν πρόκειται να περάσει παρά μόνο στους ραγιάδες.

Ερώτηση: Αυτή είναι η αιτία της μάλλον ξαφνικής “κόντρας” που βλέπουμε τις τελευταίες μέρες μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας ή κρύβεται και κάτι περισσότερο, κατά την εκτίμησή σας, πίσω από τη νέα αναζωπύρωση της τουρκικής προκλητικότητας και των διεκδικήσεών της σε νησιά του Αιγαίου; Πώς κρίνετε την αντίδραση της ελληνικής πλευράς;

Απάντηση: Δεν υπάρχει καμία κόντρα επί της ουσίας μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας, διότι πολύ απλά ο ραγιαδισμός δεν έχει ποτέ κόντρα με τον γενοκτόνο. Απλώς ο τελευταίος επειδή δεν βλέπει καμία αντίσταση λόγω ιδεολογίας, πιέζει όλο και περισσότερο για να πάρει κάτι επιπλέον από όσα διεκδικούσε κλασικά χωρίς βέβαια καμία ανταπόκριση. Με το πρόσχημα της κρίσης δεν υπάρχει κανένα ενδιαφέρον για τα εθνικά θέματα στην Ελλάδα και ιδεολογικά μερικοί έχουν μείνει στη σκέψη ότι το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια, άρα πώς να υπάρχει αληθινή κόντρα; Αυτό θα ήταν εφικτό αν είχαμε στην κυβέρνηση κάποιον της εμβέλειας του Τάσσου Παπαδόπουλου. Σε κάθε περίπτωση οι παράλογες διεκδικήσεις της Τουρκίας όσον αφορά στα νησιά του Αιγαίου βασίζονται στο γεγονός ότι η Συνθήκη της Λωζάννης μιλά μόνο για όρια από την ανατολική ακτή έως τα 3ΝΜ, ενώ η Τουρκία θα ήθελε να είναι σύνορα και να γίνουν στα 6 ΝΜ. Αλλά αυτό που δεν λέει είναι ότι πρέπει ν’ αντιμετωπίσει τη Συνθήκη Παρισίων του 1947 που επέτρεψε την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα. Εκεί όμως δεν έχει να πει απολύτως τίποτα.

Ερώτηση: Πώς βλέπετε αυτή την ένταση σε σχέση με το ευρύτερο πλαίσιο της ανατολικής Μεσογείου και τους ανταγωνισμούς των μεγάλων δυνάμεων και ειδικά αυτού των ΗΠΑ με την Ρωσία;

Απάντηση: Δεν υπάρχει κρίση σ’ αυτό το επίπεδο και είναι βέβαια αμελητέο και το γεγονός ότι το συζητάμε σε σχέση με τις μεγάλες αλλαγές που διαμορφώνονται στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή. Για την Τουρκία η Ελλάδα είναι απλώς ο πιο εύκολος και πιο σίγουρος εχθρός σε σχέση με όλους τους άλλους που βρίσκονται στην περιοχή. Είναι, λοιπόν, ιδανική για να αναδεχθεί η Τουρκία ως μεγάλη δύναμη, ενώ βέβαια με τις άλλες δυνάμεις αναγκάζεται να αποδεχθεί ότι δεν αποτελεί ούτε καν μια περιφερειακή δύναμη και ότι είναι ανίκανη να διαχειριστεί τα εσωτερικά της προβλήματα.

Ερώτηση: Θα ήθελα μία γενικότερη εκτίμησή σας τόσο για την ελληνοτουρκική αυτή ένταση όσο και γενικότερα για το που βρίσκεται η κατάσταση στο ευρύτερο γεωστρατηγικό πεδίο της περιοχής μας.

Απάντηση: Η εξέλιξη της περιοχής δεν αφορά καθόλου την Ελλάδα, αφού η πατρίδα μας θα πρέπει να βρεθεί σε άλλη φάση για να συμμετέχει ενεργά στα δεδομένα της Ανατολικής Μεσογείου. Η τελευταία ως πλαίσιο εξέλιξης δεν αφορά στην Τουρκία, αφού δεν έχει κανένα ρόλο να παίξει λόγω της ύπαρξης της Κύπρου, του Λιβάνου και του Ισραήλ. Επίσης, η Αίγυπτος έχει ευρωπαϊκές διαθέσεις και δεν τη συμφέρει να σπαταλήσει χρόνο με αυτή. Τώρα για τα προβλήματα στη Συρία και στο Ιράκ, η Τουρκία θα υποστεί μεγάλο κόστος τόσο λόγω της εμπλοκής της και της συνεργασίας της με την τρομοκρατική οργάνωση Daesh, όσο και για τις προσπάθειές της να αφανίσει τους Κούρδους. Το αποτέλεσμα είναι ότι το Κουρδικό θα γίνει εδαφικό και θα παίξει ένα ρόλο ενεργό η Συνθήκη Σεβρών, την οποία η Τουρκία νόμιζε ότι την είχε θάψει. Διότι και η Δυτική Αρμενία θα έρθει να ενισχύσει το Κουρδιστάν, μέσω της υποστήριξης με έμμεσο τρόπο της Αμερικής και με άμεσο της Ρωσίας.