Όλοι ήξεραν αγαπάτε αλλήλους
αλλά πάντα συμπλήρωναν όπως σας αγάπησα
όμως πώς ν’ αντέξουν το επόμενο στάδιο.
Αγαπάτε την Ανθρωπότητα.
Ποιος μπορούσε ν’ αντέξει τέτοιο δικαίωμα.
Κι όμως αυτό υπήρχε.
Η επιστολή προς Κορινθίους είχε συνεχίσει.
Και το νόημα της αγάπης είχε διευκρινιστεί
από τον Απόστολο Παύλο.
Όμως η προφητεία δεν μπορούσε να σταματήσει εκεί.
Υπήρχε και συνέχεια.
Αυτό φάνηκε με τις γενοκτονίες και τα εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας
κι έπρεπε να το γράψει και αυτό.
Ο αγώνας του δεν ήταν μόνο ενάντια στις γενοκτονίες.
Η μάχη του δεν ήταν μόνο η απαγόρευση της βαρβαρότητας.
Διότι αυτά τα στοιχεία ήταν επέκταση του Δεκάλογου.
Ενώ ακολουθούσε τον θεϊκό προφήτη.
Το να μη δολοφονείς τον άλλον, δεν σημαίνει ότι τον αγαπάς.
Και δεν επαρκούσε.
Το να μην γενοκτονείς ένα λαό, δεν σημαίνει ότι τον αγαπάς.
Αλλά δίχως την αγάπη, δεν είσαι τίποτα.
Το έργο του δεν ήταν μόνο η αντίσταση στη γενοκτονία
και ο πόλεμος με τη βαρβαρότητα.
Όχι το έργο του ήταν η ζωή.
Και αυτή είχε νόημα μόνο με την αγάπη.
Όχι όμως την ανθρώπινη, η αγάπη της Ανθρωπότητας.
Και αυτό ήταν το πρώτο δικαίωμα.
Η αγάπη για την Ανθρωπότητα.