Οι ειδικές δυνάμεις της Ανθρωπότητας ήταν παντού στον κόσμο.
Αντιμετώπιζαν το πρόβλημα της μάζας
μέσω της σπανιότητας.
Κι αν το έργο ήταν δύσκολο, ήταν μόνο λόγω της αξίας του.
Διότι όλες αυτές λόγω των Δασκάλων
ήξεραν ότι κανείς άλλος δεν θα τους έσωζε τους αθώους.
Η μεγάλη εικόνα διαμορφωνόταν
κι έπρεπε να επιλέξουν τους πιο επικίνδυνους στόχους.
Τα σημεία όπου δρούσαν τα κτήνη της βαρβαρότητας
μέσω τρομοκρατίας, διαφθοράς και φρίκης.
Το στρατηγικό παίγνιο παιζόταν σε πολλά μέτωπα
και μάλιστα ταυτόχρονα.
Ήταν κάτι που δυσκόλευε ακόμη και τους μαθητές
διότι δεν ήξεραν πώς να χειριστούν
όλες αυτές τις διαφορές, όλες αυτές τις περιπτώσεις.
Ενώ επαρκούσε ν’ ακολουθήσουν το φως και τίποτα άλλο.
Είχαν όμως και αυτοί τους ενδοιασμούς τους
κι έπρεπε να τους ξεπεράσουν με υπερβάσεις
όμως επειδή το έργο της Ανθρωπότητας
ήταν τόσο μεγάλο
ήταν και σκληρό.
Μόνο όσοι άντεχαν το έργο
με τους Δασκάλους,
με τους Γκουρού,
με τους Βούδες,
με τους Υπηρέτες
μπορούσαν να εξελιχθούν
για να συμμετέχουν στον συλλογικό αγώνα.
Διότι δίχως τους μαχητές του φωτός
η Ανθρωπότητα ήταν καταδικασμένη.