Μέσα στο πλαίσιο της διαδικασίας διεκδίκησης του Αρχιπελάγους Τσάγκος από τον Μαυρίκιο, μετά την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου για το Δίκαιο της Θάλασσας και πριν να περάσει η υπόθεση στο Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης ακόμα και στο πλαίσιο μιας γνωμοδότησης, θα ήταν καλό να τονιστεί η αυτοχθονία αυτού του λαού έτσι ώστε να μπορέσει να χρησιμοποιήσει με τρόπο έγκαιρο και αποτελεσματικό τα Δικαιώματα των Αυτόχθονων Λαών του 2007. Γιατί ακόμα κι αν το Δίκαιο της Θάλασσας συνιστά ένα θεμελιώδες σημείο σε αυτή τη διεκδίκηση, αυτό του Δικαιώματος των Αυτόχθονων Λαών είναι ακόμα πιο σημαντικό για το λαό του Αρχιπελάγους Τσάγκος. Γιατί επιτρέπει χωρίς να περιμένουμε την επιστροφή στα πατρογονικά εδάφη να δημιουργήσουμε παράλληλες δομές και ωστόσο θεσμικές. Αυτή η προσέγγιση αξιοποιεί τα Δικαιώματα των Αυτόχθονων Λαών για να μετατρέψει ένα ηθικό δίλημμα σε μία επίσημη δομή που μπορεί να αντιπροσωπεύει έναν λαό όχι μόνο για να διεκδικήσει δικαιώματα σε διεθνείς αρχές αλλά επίσης για να δημιουργήσει ένα νομικό και εκτελεστικό όργανο έτσι ώστε να διαχειριστεί τα δικαιώματα των πολιτών του ακόμα κι αν αυτά δεν είναι ακόμα αναγνωρισμένα ως στοιχεία επίσημα ενός επίσημου Κράτους. Αυτός ο τρόπος αποφεύγει τον αποκλεισμό μιας απάνθρωπης κατάστασης και λειτουργεί καταλυτικά πάνω στη διαδικασία της νομικής δράσης και αυτό σε όλα τα επίπεδα όσο σε τοπικά, παγκόσμια όσο και σε διεθνή.