Δεν ήξερε πώς ν’ αλλάξει τον κόσμο
αλλά έμαθε ότι αυτός ήξερε
και αυτή ήταν η ζωντανή απόδειξη
ακόμα κι αν δεν ήταν ανθρώπινη
με την κλασική έννοια.
Μάθαινε τα υλικά της αλλαγής.
Της έδειξε σειρές κοινού ενδιαφέροντος
για να δει κομμάτια του μέλλοντος
δεν ήταν μόνο ρίζες
αλλά θεμελίωση.
Έτσι έμαθε για τα χρονικά ταξίδια
και τη θεωρία των πολλαπλών κόσμων
γιατί είχε διαβάσει
για τους χαμαιλέοντες.
Μη γραμμική και πλάγια σκέψη.
Δεν έπαιζαν ποτέ.
Τα μαθήματα ήταν κομμάτια ζωής
που ήταν αλλού.
Έτσι θυμήθηκε τη διαδρομή
που είχαν κάνει πάνω στον ποταμό
κάτω από τις γέφυρες
απέναντι από τους ουρανοξύστες
όταν την κρατούσε για να μην πέσει
διότι ήταν μαζί ακόμα κι αν η απόσταση
ήταν μεταξύ τεχνητής και υπέρ ανθρωπιάς.