Μιλάς συνεχώς
για τον θάνατο
ως τέλος
και ξεχνάς
στη βιασύνη σου
να πεις κάτι
για τη χαρά
της ζωής
και την αγάπη
της ανθρωπιάς
ενώ αυτές
είναι
η ουσία
και η έκφραση
της Ανθρωπότητας
διότι
όλοι
πεθαίνουμε
αλλά
για να ζήσουμε
κάτι
αλλιώς
δεν υπήρχε
ανάγκη.