– Πήγατε θέατρο;
– Μάλιστα
– Τι θα φάτε;
– Θα πιούμε ένα κρασί.
– Εδώ όμως τα τραπέζια είναι για φαγητό …
– Τότε να πάρουμε μια ποικιλία τυριών για συνοδευτικό.
– Αν θέλετε θα σας φέρω πουγκάκια…
– Ό,τι θέλετε. Δεν είμαστε δύσκολοι.
– Κι έρχεστε εδώ;
– Δεν βρίσκαμε αλλού.
– Τώρα εξηγείται.
– Χαίρομαι
– Είστε του θεάτρου;
– Η Κατερίνα είναι ειδικός του φωτισμού.
– Δεν σας γνωρίζω φατσικά.
– Όταν είμαστε του φωτός, παραμένουμε στη σκιά.
– Το είπατε μ’ έναν τρόπο… Κι εσείς;
– Στρατηγικός σύμβουλος…
– Τι παράξενη εργασία… Και τι κάνετε;
– Συμβουλεύω αυτούς που έχουν ανάγκη.
– Δηλαδή ποιους;
– Τους ανθρώπους.
– Έτσι γενικά;
– Και τα έθνη έχουν ανάγκη.
– Ενδιαφέρον. Και κάνετε όλο ταξίδια;
– Αρκετά.
– Ταξιδεύετε κάθε εβδομάδα;
– Σχεδόν.
– Έχετε και υποχρεώσεις;
– Ναι βέβαια.
– Γιατί μας έχουν γονατίσει με τις υποχρεώσεις.
– Κι όμως στεκόμαστε όρθιοι αν το θέλουμε.
– Είναι δύσκολο όμως. Κοιτάξτε μας!
– Είναι εφικτό, σας βλέπω. Έχετε κάνει ποτέ θέατρο;
– Όχι, πότε.
– Θα θέλατε;
– Όχι, όχι. Αν είναι, προτιμώ κινηματογράφο.
– Ωραία.
– Θέλω να έχω ένα μεγάλο μισθό.
– Κατάλαβα.
– Και να πάρω και κανένα Oscar.
– Απόλυτα κατανοητό.
– Ξέρετε σας μιλώ γιατί οι άνθρωποι σπάνια ακούνε.
– Έχετε δίκαιο.
– Είμαστε όλη μέρα εδώ και κανένας δεν ακούει.
– Ξέρω.
– Κι εμείς πρέπει να εκτονωθούμε.
– Ναι πρέπει.
– Είστε παράξενος κι εσείς.
– Κάνω ό,τι μπορώ.
– Οι υποχρεώσεις.
– Οι ανθρώπινες ανάγκες…
– Χαίρεται, Παναγιώτης!