Επανεξέτασε τη σκηνοθεσία του πίνακα. Πώς μπορούσε να είναι τόσο ανίκανη να δει την απλή πραγματικότητα. Ήταν μια σύνθεση από κάρβουνο δίπλα σ’ ένα άλλο πίνακα ενός κάστρου. Ήξερε για τον σκηνοθέτη που γεννήθηκε το 1933 και πέθανε το 2004 αφού είχε δει μάλιστα και έργα του. Αλλά δεν είχε προσέξει την αγάπη του για τα επικά έργα και τη σχέση του με το είδος. Τώρα όμως είχε μάθει και για τον παππού του που γεννήθηκε το 1868 και πέθανε το 1948, ήταν ζωγράφος. Γρήγορα βρήκε εικόνες για τους πίνακες του και θαύμασε όχι μόνο την ποιότητα τους αλλά και τη θεματολογία τους. Ήταν από την ίδια οικογένεια οι πίνακες που έβλεπε δίπλα της. Και την προστάτευαν από την αρχή, διότι ο χώρος της είχε αποκτήσει στοιχεία του Χρόνου και μάλιστα του πολυκυκλικού. Γι’ αυτόν τον λόγο δεν ξαφνιάστηκε όταν ανακάλυψε τον πίνακα με την νοσοκόμα και τον πληγωμένο στρατιώτη που έπαιζαν σκάκι. Αυτό το στρατηγικό παίγνιο ήταν πάντα σε αυτή την ιστορία. Κι αυτή παρακολουθούσε το παγκόσμιο πρωτάθλημα δεν ήξερε ότι υπήρχε αυτό το τόσο βαθύ παρελθόν. Συνέχισε την πορεία της ανακάλυψης και μ’ αυτόν τον τρόπο έφτασε στον βουλευτή και γερουσιαστή που γεννήθηκε το 1804 και πέθανε το 1876. Ήταν όμως μόνο ένα ενδιάμεσο για να αντικρίσει για πρώτη φορά τον ιππότη που έζησε από το 1737 έως το 1805. Αυτός ήταν αξιωματικός του ναυτικού. Ήταν ακόμα ένας άλλος.