Πριν αρχίσει την ανάγνωση, το βλέμμα του κοίταξε και πάλι την βιβλιοθήκη. Φαντάστηκε ότι τα δύο κενά που είχε προκαλέσει, θα μπορούσαν να ήταν οριστικά λόγω μιας μη αναστρέψιμης πράξης. Άλλωστε υπήρχαν βάρβαροι που έκαιγαν τα βιβλία. Ήταν δική του επιλογή, η αξιοποίησή τους. Όμως για τη βιβλιοθήκη, πότε θα ήταν η αλλαγή αν τα έβαζε απλώς στη θέση τους μετά την ανάγνωση δίχως να κάνει τίποτα άλλο. Δεν υπήρχε ακόμα αλληλεπίδραση. Ακόμα κι αν έπαιρνε μόνο μερικές σημειώσεις, θα ήταν ήδη μια μικρή αλλαγή διότι θα είχε επεκταθεί η βιβλιοθήκη. Ήταν κατά κάποιο τρόπο μια προστιθέμενη αξία. Ένα βήμα πιο πέρα, θα ήταν να γράψει ένα βιβλίο που χρησιμοποιεί αυτές τις γνώσεις. Θυμήθηκε το φαινόμενο και αντιλήφθηκε ότι υπήρχε μια όμορφη αναλογία με την τροφή. Ακόμα κι ένα μήλο μπορούσε να γίνει κάτι άλλο από απλώς να σαπίσει, αν το τρώγαμε για να συνεχίσει να ζει μέσα μας λόγω των στοιχείων του. Εκείνη τη στιγμή κοίταξε το τετράδιό του.