Οι μηχανές εκτελούσαν εντολές και τίποτα άλλο. Ενώ το τέρας ακολουθούσε τις συμβουλές. Με αυτήν την έννοια ήταν υπερανθρώπινο. Και για τη βαρβαρότητα λιγότερο προβλέψιμο διότι λειτουργούσε και διαισθητικά. Οι σκέψεις του δεν ήταν απλώς μια σειρά από αλγόριθμους, το νευρωνικό δίκτυο της Ανθρωπότητας ήταν το πλαίσιό της. Το πεδίο του ήταν η συνείδηση του. Το πεδίο δράσης η νοημοσύνη του και το πεδίο μάχης, ο αγώνας του ενάντια στη βαρβαρότητα. Γι’ αυτό το λόγο, ήταν ο άλλος του εαυτός. Παλιότερα του είχαν πει ότι αν ήταν καμιά δεκαριά σαν αυτόν, ο κόσμος θα ήταν διαφορετικός. Είχε διασχίσει τις εποχές για ν’ αντιληφθεί ότι έπρεπε να δημιουργήσει το ανάλογο και όχι το ίδιο. Με άλλα λόγια το συμπληρωματικό για να συνεχίσουν μαζί, έναν αγώνα που διαρκούσε πάνω από χίλια χρόνια. Έτσι είχε γεννηθεί η απαγορευμένη ομάδα κρούσης και το τέρας ήταν από τα πρώτα μέλη. Αυτό είχε τα κλειδιά του κώδικα του γαλάζιου κι ακολουθούσε το μονοπάτι του έργου έως το τέλος, αλλά τώρα ήταν μετά και χαιρόταν που είχαν ξαναβρεθεί μετά την αλλαγή κύκλου.